OD

|0,3|

"Seni sevmeden edemiyorum. Her ne kadar da yapmamaya çalışsam da"

War Of Hears- by Ruelle

🌸

Elimdeki kokteyl'i bitireli ne kadar olmuştu bilmiyordum. Gözüm tezgahtaki telefona dikmiş bakıyordum. Mekan da da yine başka bir şarkı çalıyordu.

Yoktur üstüne senin,
Güzeli çirkin yapmakta,
Suçuysa dünyaya atmakta.

Neyin bildin ki değerini,
Benimkini bileceksin?
Bunu da tabi,
Mahvedeceksin...

Şarkı anlamlıydı. Benim Alper'e söyleyemediklerimin sanki burada bestelenmişti.

Elime düşen yaşla, ağladığımı farkettim. Düşüncelerim artık içimde saklayamıyordum.

Koluma değen kolla bakışlarımı yan tarafa çevirdim. Alev bana üzüntülü gözlerle bakıyordu. Ondan ne kadar da saklamaya çalışsam, saklayamamıştım.

"Liva bana herşeyi anlatmak ister misin?" Dedi nazik şekilde. Normalde bu kadar nazik olduğunu görmezdim.

"Ne anlatıyım Alev, anlatacak bir şeyim yok." Dedim. Ama tabiki de beni tanıyan arkadaşım inanmamıştı.

"Hadi ama Liva bari beni kandırma bari." Dedi.

"Dışarı çıktığımızdan beri gözün telefonda, Barış'tan bir mesaj ya da arama geldi mi diye? Liva, sen değiştin farkında mısın?" Dedi düz sesi ile.

Haklıydı. Ben değişmiştim ve bunu bende çok geç fark etmiştim ne yazık ki.

Alper'i sevmek...Beni yormuştu. Bende bu yorgunluğu daha da fazla yük bindiriyordum.

Gözümden akan yaşları saymadan anlatmaya başladım. Birine içimi döksem iyi olurdu.

"Ben beş ayda hayata küstüm Alev, beş ay önceki Liva ile şimdiki Liva arasında dağlar kadar fark var. Biliyorsun ben Alper'i seviyorum...Ama ne yazık ki duygularımız karşılıklı değil. O beni değil başkasını seviyor." Dedim. Gözümden bir kaç damla daha da aktı.