|0,4|

551 35 8
                                    

"Kabullenmesi zor, insan özlüyor"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Kabullenmesi zor, insan özlüyor"

Akşamüstü- Yaşlı Amca





🌸

Yüzüme dökülen su ile gözlerimi açtım. Islak yüzümle tepemdeki kişiye baktım. Yüzüme su döken kişi Annemdi.

İyi de onun burda ne işi vardı. Her zamanki gibi kaşlarını çatıktı. "Liva üstünü giyin, seni salonda bekliyorum." Dedi ve arkasını dönüp gitti.

Yüzümü geri yastığa gömdüm. Ne ara sabah olmuştu ve ben neden Annemin geldiğini duymamıştım. Derin nefes aldım ve yataktan kalktım.

Karşımdaki boy aynasında kendimle göz göze geldim. Dağıtmıştım. Tek kelime ile.

Dün akşamdan kalan makyajım dağılmış. Maskaram akmış tam bir panda gibiydim. Saçlarım birbirine girmişti. Bu korkunç görüntümden hızlıca kurtulmam gerekiyordu.

Kendimi banyoya attım ve hızlıca yüzümü yıkadım. Makyaj temizleme suyu ile makyajı çıkardım. Saçlarımı topuz yapıp banyodan çıktım.

Giyinme odasına girdiğimde elime ilk gelen kıyafetleri aldım. Kısa eşofman şort ve bir t-shirt giydim.

Odadan çıkıp Annemin yanına salona gittim. Neden geldiğini öğrenelim bakalım. Hem onun burda ne işi vardı. En son babam ile yurt dışı tatilindelerdi.

Salona girdiğimde Annem, salondaki yemek masasına oturmuş elindeki portakal suyunu içiyordu. Galiba gelirken getirmişti çünkü benim evime portakal girmezdi. Alerjim vardı.

Boğazımı temizleyip, yuvarlak masanın sandalyesine oturdum. Annem karşımdaydı. Yemek esnasında konuşmayı sevmezdi.

Tabağımı kahvaltılıklardan doldurdum. Şuan ikimizde sessizce kahvaltı ediyorduk. Aradan yirmi dakika geçti.

ODHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin