Αν

«Το πρώτο βλέμμα.»

Μπήκε μέσα στον χώρο  των κρατητηρίων και κατευθύνθηκε προς το γραφείο όπου έπρεπε να παραδώσει τα προσωπικά του αντικείμενα. Γνώριζε την διαδικασία λόγω της εισαγγελικής του θέσης. Αφαίρεσε το ρολόι του,την ζώνη του και την γραβάτα του και τα άφησε στην άκρη.
Κάθισε σε μια από τις καρέκλες για να αφαιρέσει και τα κορδόνια των παπουτσιών του. Τότε άκουσε κάποιες φωνές να έρχονται προς τα κρατητήρια. Ήταν μια γυναικεία φωνή. Δεν σήκωσε το κεφάλι του για να δει ποια είναι αλλά από την ένταση της φωνής της ήξερε ότι πλησίαζε.

Α - Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό..., είπε και απομάκρυνε το χέρι του αστυνομικού που την κρατούσε .
- Αφήστε σας παρακαλώ κυρία μου τα πράγματα σας εδώ , είπε δείχνοντας της το τραπέζι.
Α - Δικαιούμαι να κάνω μια κλήση .
Ο αστυνομικός άφησε με δύναμη το κινητό της Άννας πάνω σε κάτι φακέλους, κάτι το οποίο είδε με την άκρη του ματιού του ο Δημήτρης.

Ο αστυνομικός την έπιασε από το χέρι και την κατεύθυνε προς το κελί της .

Α - Ααα αυτό που κάνετε είναι παράνομο ... δικηγόρος είμαι... γνωρίζω πολύ καλά τα δικαιώματα μου ....
- Σας παρακαλώ κυρία μου... κάντε λίγη υπομονή...θα ενημερώσω τους ανωτερους σας ..., είπε ενώ κλείδωσε την πόρτα του κελιού.
Α - Όχι! Εγώ θα τους ενημερώσω...θα σας αναφέρω όλους εδώ μέσα... όλους.... Με ακούς....!!!

Ο Δημήτρης είδε τον αστυνομικό να φεύγει και κοίταξε με απορία την γυναίκα πίσω του .

- Κύριε Μαρκετο θα πρέπει να μπείτε και εσείς μέσα στο κελί σας .

Ο Δημήτρης γύρισε και τον κοίταξε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του. Σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο κρατητήριο. Το βλέμμα του κατευθείαν έπεσε προς το μέρος της. Ήταν αρκετά νευρική. Φαινόταν το άγχος της . Περπατούσε πάνω κάτω στο κρατητήριο και κοιτούσε ανά χρονικά διαστήματα το ρολόι της .
Είχε γοητευτει από την ομορφιά της αλλά ήξερε πως δεν ήταν ώρα για να σκέφτεται κάτι τέτοιο.Ο Δημήτρης κάθισε στον πάγκο που υπήρχε και κατέβασε το βλέμμα του. Από την άλλη η Άννα έχω κουραστεί να περιμένει όρθια, έβγαλε το σακάκι της και αφού κάθισε στον πάγκο ,το άφησε δίπλα της . Τότε παρατήρησε τον Δημήτρη καλύτερα. Τον είχε δει φυσικά και νωρίτερα, απλά λόγω της έντασης που υπήρχε δεν του έδωσε και τόση σημασία. Τον σκαναρε από πάνω μέχρι κάτω. Είχε ακουμπησμενο το κεφάλι του πίσω στον τοίχο και τα μάτια του ήταν κλειστά.Ο τρόπος που το φως έπεφτε πάνω του τόνιζε τις γωνίες του προσώπου του . Τότε άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε προς τα πάνω, μέχρι που ένιωσε δύο μάτια καρφωμένα πάνω του . Ήξερε ότι ήταν εκείνη. Αυτομάτως γύρισε να την κοιτάξει. Εκείνη ήταν η στιγμή που τα βλέμματα τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
Η Άννα σηκώθηκε από το παγκάκι και χωρίς να χάσει οπτική επαφή μαζί του πήγε προς το μέρος του. Πέρασε το χέρι της μέσα από τα κάγκελα για να κάνει χειραψία μαζί του.Ο Δημήτρης σηκώθηκε και της άγγιξε το χέρι.

Α - Δικηγόρος Άννα Ροδίτη, χάρηκα....