Bana neler oluyor cidden anlam veremiyorum kafam da bir ses var, sürekli bana “Ölmemi” söylüyor... Bazen onu dinleyesim geliyo cidden bu kadar ekonomik zorluk, bu kadar ölüm, açlık, savaş ve depremler...
Nasıl ve ne şeklide ölüceğimizi bilmeden sonsuzluğu bekliyor insan oğlu, eminim ki günah olmasa neredeyse herkes intihar ederdi... Neyse ki günah ve bizi bu hata tutunmamızın asıl sebebi de cennete girme umudu. Bunun emin ki hepimiz farkındayız. Çok yorgun hissediyorum kendimi. Nefes alma, çalışma, bir şeylerle uğraşma ve hatta eğlenme hevesim bile yok artık... Zaten eğlenmeye çıksam fakir olarak geri dönüyorum eve. Ekonomi sağ olsun...
Bugün dışarıda masum çocuklar gördüm, hiç bir şeyden habersiz gözüküp her şeyi bilen çocuklar onlar. Çoğu yetişkinden daha çok akla sahip çocuklar... Küçüklüğüm geldi aklıma onların yaşındayken tek derdim ya ödevlerdi ya da bugün ne oynasamdı. Bir laf vardır eminim herkes bilir “Büyümüşte küçülmüş” bunu küçükken bize çok söylerlerdi ama bence bu sözün asıl sahibi gerçek anlamda onlar. Çünkü gerçekten küçücük yaşta her şeyle uğraşıyorlar.
