Bakış Açısı

4

Ertesi gün yumurtasını yiyen Aurora 'nin telefonu aylar sonra ilk kez çaldı. Arayan kişiyi tanımıyordu, sesi de Yabancıydi.

X: Merhaba. Ben * Yayınevi başkanı Bruno Munari. Aurora Maxwell ile mi görüşüyorum?

A: Ee şey evet be be benim , dedi. Sesi titredi çünkü bu kişinin unvanı onu hayal kurmaya yönlendiriyordu.

B: Online site üzerinden yazmakta bulunduğunuz hikayeniz pek çok okuyucuya ulaştı ve iyi yorumlar alıyor. O okuyucular arasında biz de varız ve online siteyi kullanmayan diğer herkesin hikayenizle tanismasini istiyoruz. İznini olursa tabi.

A: Ah evet elbette.

B: Onaylamaniza sevindim. Bugünden itibaren basımlara başlanacak . Yarından itibaren seçkin kitapcilarin raflarında kitabiniz yer alacak
A: Teşekkürler

B: İyi günle. .. Yüzüne kapandı. Aurora heyecanindan telefonu yüzüne kapadı. Heyecanlanmamak imkânsızdı.

Aradan günler geçti. Google 'in farkında olmadığı Aurora , artık arama motoruna ismi yazılır yazılmaz en başta çıkıyordu ve oldukça seveni vardı. Maddi açıdan da hiçbir sorunu kalmamıştı. Hayatının güzel haline kendini kaptırmış yaşarken aklına gizemli komşu ve hikayesine ilham veren tabloları geldi. Terasına çıktığı birkaç gündür onu evinde göremiyordu ve en sonki tablo sovaleden hiç oynamiyordu. Fakat bugün farklı bir şey oldu.

Aurora bugün terasına çıktığında gizemli komşunun evinin bomboş olduğunu gördü. Tüm o gölgesini gördüğü tuvaller ,şövaleler , boyalar, fircalar, paletler. .. hiçbirinin gölgesi kalmamıştı ortada . Balkondaki Şövaledeki son tablo da yoktu. Ama Şövale öylece duruyordu. Aurora , ilham kaynağının kaybolmasına üzülerek hızla koştu. O eve doğru koştu. Oraya geldiğinde içini güzel bir his kapladı. Kendini sanata yakın ama somut olarak uzak hissetti. Balkondaki yalnız kalan sovalenin önünde bir zarf gördü. Zarfı aldı ve açtı. İçinde şu yazıyordu :