"ငါမင္းဆီကို ဘာျဖစ္လို႔ ျပန္ေရာက္လာလဲသိလား Tae
တကယ္ေတာ့ ငါက မင္းတို႔မိသားစုဆီက
အေႂကြးတခ်ိဳ႕ ေတာင္းဖို႔ ျပန္လာခဲ့တာ"
"အေႂကြး?"
"မင္းမွတ္မိလား Tae ငါတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီအခန္းထဲမွာ
မင္းငါ့ကို စႏၵယားတီးျပခဲ့တာေလ
အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ငါတို႔ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာ
အဲေန႔က ငါ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အရိုက္ခံရတယ္ သိလား
တစ္ခါမွ ငါ့ကိုလက္ဖ်ားနဲ႔မွ မထိခဲ့ဖူးတဲ့ အေဖက ငါ့ကိုရိုက္ခဲ့တာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ငါက omega ျဖစ္ေနလို႔တဲ့
ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ ငါ့အတြက္ အျပစ္တစ္ခုလုပ္လိုက္မိတာလားေတာင္ ေတြးမိတယ္
ေမေမျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေဖေဖနဲ႔စကားေတြထပ္မ်ားၾကတယ္
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အေဖက ငါ့ကို အရင္လို မေႏြးေထြးေတာ့ဘူး
အိမ္လည္းသိပ္မကပ္ေတာ့သလို
အိမ္ျပန္လာရင္လည္ ေမေမနဲ႔ စကားေတြပဲ မ်ားေနခဲ့ၾကတယ္"
လာဗင္ဒါေလးက ထိုင္ေနရာမွထလာၿပီး စႏၵယားခလုတ္ေတြကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကစားသည္။
ထို႔ေနာက္ ေရးေရးေလးျပဳံးကာ
"ငါအသက္ အရြယ္တစ္ခုရလာမွ သုံးသပ္မိတာက ဒါဟာ ငါomega ျဖစ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး
အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုသက္သက္ပဲဆိုတာသိလိုက္ရတယ္
ငါတို႔ေမြးဖြားလာတာ ငါတို႔ျဖစ္တည္မွုအတြက္ ေရြးခ်ယ္လို႔မွ မရဘဲ"
"တကယ္ေတာ့ ငါ့ အေဖက ေဖာက္ျပန္ေနခဲ့တာေလ အဟြန္း
ဘယ္သူနဲ႔လို႔ မင္းသိခ်င္လား
မင္းဦးငယ္ Han Yan ဆိုတဲ့ လူနဲ႔ေပါ့"
Tae မ်က္ဝန္းေတြ လွုတ္လွုတ္ရွားရွား ျဖစ္သြားရသည္။
"မျဖစ္နိုင္တာ ဦးငယ္က...
ဦးငယ္က ဒီေလာက္ အေနေအး ခဲ့တာ.."
"မယုံဘူး မဟုတ္လား
အင္း ငါ မင္းအေတြးေတြကို နားလည္နိုင္ပါတယ္
ငါလည္းမင္း ဦးငယ္ကို အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး
မင္းဦးငယ္ကလည္း နယ္႐ုပ္သာသာေလးပဲမို႔
YOU ARE READING
ဇိုး(ဇိုး)
Romanceဘဝမှာ လူတစ်ယောက်တည်းကပဲ ခံစားချက်နှစ်မျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် မထင်ခဲ့မိဘူး ကျုပ် ခင်ဗျားကိုသိပ် ချစ်တယ် ပြီးတော့ ခင်ဗျားကို အရမ်းမုန်းတယ် Jeon Jung Kook လောကကြီးက ကိုယ့်အတွက်တော့ အမြဲတမ်း အကျည်းတန်နေတာမျိုးပါ ကိုယ်တိုင် ရေးဆွဲကို...
