Milo en Matthy hadden elkaar ontmoet op een feestje van hun gemeenschappelijke vriend Koen. Het was een zwoele zomeravond, en de tuin van Koen was gevuld met lichtjes en het geluid van zachte muziek en gelach. Milo was net klaar met een zware werkweek en had niet veel zin om naar een feestje te gaan, maar zijn vrienden hadden hem overgehaald. "Kom op, Milo. Je hebt wat ontspanning nodig," hadden ze gezegd. En dus stond hij daar, met een drankje in zijn hand, zoekend naar een bekend gezicht.
Matthy was de eerste die opviel. Hij stond bij de barbecue, lachend om een grap die iemand had gemaakt. Zijn zelfverzekerde houding en stralende glimlach trokken onmiddellijk Milo's aandacht. Zonder het echt te beseffen, liep Milo in zijn richting. Hun ogen ontmoetten elkaar en voor een moment leek de tijd stil te staan.
"Hé, ik ben Matthyas," zei hij, zijn hand uitsteken.
"Milo," antwoordde Milo, zijn hand schuddend.
Ze raakten aan de praat, en Milo voelde zich meteen op zijn gemak bij Matthy. Ze deelden verhalen over hun werk, hun hobby's, en voor ze het wisten, was het uren later en zaten ze samen op een bankje, weg van de drukte van het feest.
"Het is lang geleden dat ik zo'n leuk gesprek heb gehad op een feestje," zei Milo glimlachend.
"Ik ook," gaf Matthyas toe. "We moeten dit vaker doen."
Die avond wisselden ze telefoonnummers uit, Matthy vertelde hem dat hij inplaats van Matthyas gewoon Mat of Matthy mag zeggen en vanaf dat moment was hun lot bezegeld. Ze begonnen elkaar vaker te zien, en hun relatie bloeide al snel op. Matthy was charmant, attent en had een manier om Milo altijd aan het lachen te maken. Maar hoe meer tijd ze samen doorbrachten, hoe meer Milo zich bewust werd van een donkere schaduw die over hun relatie hing: Robbie, de ex van Matthy.
Het begon met kleine dingen. Matthy noemde Robbie af en toe in gesprekken, en hoewel het onschuldig leek, kon Milo het niet helpen om zich ongemakkelijk te voelen. De gedachte dat Matthy zoveel tijd had doorgebracht met iemand anders, iemand die zo anders was dan hij, begon aan hem te knagen.
"Milo, ik heb je dit nieuwe restaurant al verteld waar Robbie en ik vroeger vaak naartoe gingen? Ze hebben de beste pasta," zei matthy op een avond.
Milo glimlachte, maar vanbinnen voelde hij een steek van jaloezie. "Klinkt goed. Misschien kunnen we er samen eens heen gaan."
Naarmate de weken verstreken, merkte Milo dat hij steeds meer over Robbie begon na te denken. Hij had Matthy gevraagd naar hun relatie, hoe lang ze samen waren geweest, wat ze allemaal hadden gedaan. Elke keer als Matthy erover sprak, voelde Milo zich meer onzeker.
"Milo, je moet je echt geen zorgen maken over Robbie," zei Matthy op een avond toen hij Milo betrapte op het bekijken van oude foto's van hem en Robbie op Facebook. "Hij is verleden tijd. Jij bent mijn toekomst."
Milo wilde hem geloven, maar het was moeilijk. Hij kon het niet helpen om zichzelf te vergelijken met Robbie. Robbie was kleiner en had een atletisch figuur, terwijl Milo langer was en een slanker postuur had. Robbie had licht krullend donkerbruin haar en groenbruine ogen, terwijl Milo dun blond haar en blauwe ogen had. Ze waren totaal verschillend, en Milo vroeg zich af of Matthy misschien nog steeds iets miste van zijn verleden.
De jaloezie werd erger op de dagen dat Matthy met zijn vrienden uitging en Robbie erbij was. Op zulke dagen kon Milo zich niet concentreren op zijn werk of hobby's. Hij stuurde Matthy constant berichten, vragend hoe het ging en waar ze waren.
"Hee Mat, hoe is het daar?" typte hij snel.
"Geweldig! We zijn nu in een bar in de stad," antwoordde Matthy even later.
Milo beet op zijn lip en stuurde een nieuw bericht. "Veel plezier. Mis je."
Matthyas antwoordde snel met een hart-emoji, maar het gaf Milo geen geruststelling. Hij probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat er niets was om zich zorgen over te maken, maar de jaloezie bleef aan hem knagen. Misschien omdat Matthy hem veel jij had gezien hoe gelukkig ze leken, en hoewel hij nu met Matthyas was, voelde het soms alsof hij in de schaduw van Robbie leefde.
Maar het meest pijnlijke was misschien wel het feit dat Matthyas al zoveel eerste keren met Robbie had meegemaakt. Milo was zijn eerste zoen met een man, zijn eerste keer seks met een man, zijn eerste serieuze relatie. Maar voor Matthyas was Milo niet de eerste. Hij wilde graag Matthyas' eerste zijn in alles, net zoals Matthyas dat voor hem was. Maar die plek was al ingenomen door Robbie.
En die avond, na een dag vol onzekerheden en jaloezie, ging Milo vroeg naar bed. Hij lag te woelen en te draaien, de gedachten aan Matthyas en Robbie overspoelden hem. Zijn telefoon ging over, en op het beeldscherm zag hij een inkomende oproep van Matthyas.
"Hey Milo," klonk Matthyas' stem opgewekt. "Ik zit in de auto onderweg naar huis, maar ik kan zo ook de afslag nemen naar Utrecht en naar jou komen. Vind je dat goed?"
Milo's hart maakte een sprongetje. "Heel graag, Mat."
Niet veel later lag Milo in de armen van zijn vriend, zijn hoofd rustend op Matthyas' borst. Met zijn vingers streelde hij Matthyas' arm in hetzelfde tempo als dat Matthyas door zijn haar ging.
"Jullie waren al vroeg terug. Wat was er gebeurd?" vroeg Milo nieuwsgierig.
"Koen had wat gezondheidsklachten en voelde zich niet goed. Robbie had training, dus moest hij eerder weg. Raoul wilde sowieso al vroeg weg om bij zijn kleine te kunnen zijn, dus gingen we allemaal vroeg weg. Ik blijf niet in mijn eentje in Eindhoven hangen. Dat zou gek zijn," lachte Matthyas.
"Ik ben blij dat je weer terug bent," fluisterde Milo.
Matthyas keek verbaasd op en maakte een vragend geluidje. "Gewoon, ik vind het fijn als je bij me bent," vervolgde Milo. Zijn reden was niet helemaal gelogen; hij vond het echt fijn om Matthyas om hem heen te hebben, maar het voelde ook geruststellend om te weten dat hij niet bij Robbie was.
Matthyas voelde de onzekerheid in Milo en omhelsde hem steviger. "Ik hou van je, Milo," fluisterde hij in zijn oor.
