De avond strekte zich uit tot in de nacht terwijl Milo en Matthy samen op de bank zaten, gewikkeld in elkaars warmte en genietend van elkaars gezelschap. De film die op de televisie speelde, vervaagde naar de achtergrond terwijl ze verdiept waren in het gesprek dat ze hadden.
Milo voelde de drang om zijn gevoelens te delen groeien naarmate de avond vorderde. Hij keek Matthy recht in de ogen, zijn hart vervuld van oprechtheid en verlangen naar verbondenheid. "Mat," begon hij aarzelend, zijn stem zacht maar vastberaden, "ik moet je iets vertellen."
Matthy keek hem aan, zijn blik vol aandacht en liefde. Hij legde zijn hand op die van Milo, een geruststellend gebaar dat Milo's zenuwen kalmeerde. "Wat is er, Miel?" vroeg hij, zijn stem warm en uitnodigend.
Milo slikte even, zijn keel droog van de spanning. Maar hij voelde zich vastberaden om zijn gevoelens te uiten, om eerlijk te zijn tegenover de man van wie hij zoveel hield. "Sinds ik met therapie ben begonnen," vervolgde hij, zijn stem trillend maar vastberaden, "voel ik me echt beter. Ik denk minder aan Robbie en meer aan ons."
Een glimlach speelde om Matthy's lippen terwijl hij Milo aankeek, zijn ogen warm met liefde en trots. Hij kneep zachtjes in Milo's hand, een stille uiting van steun en begrip. "Dat is geweldig om te horen, Miel," zei hij oprecht, zijn stem gevuld met blijdschap. "Ik ben zo blij voor je. En ik ben trots op je voor het nemen van deze stap."
Milo voelde een golf van dankbaarheid door zich heen spoelen bij Matthy's woorden. Hij wist dat hij geluk had met zo'n liefdevolle en ondersteunende partner aan zijn zijde. Samen leunden ze tegen elkaar aan, genietend van het moment van rust en verbondenheid, wetende dat ze alles aankonden zolang ze samen waren.
De film op de achtergrond vervaagde langzaam naar de achtergrond terwijl Milo en Matthy zich verloren in elkaars aanwezigheid, zich koesterend in de warmte van hun liefde voor elkaar. In dat moment van intense verbondenheid voelde Milo zich thuis, wetende dat hij eindelijk de steun had gevonden die hij nodig had om zijn weg naar herstel te bewandelen.
Plots doorbrak Matthy de stilte met een verrassend voorstel. "Miel," begon hij aarzelend, zijn ogen zoekend die van Milo, "wat zou je ervan vinden als we samen zouden gaan wonen?"
Milo's ogen schoten wijd open van verbazing. Het idee had hij nooit durven overwegen, hoewel het diep van binnen altijd een stille wens van hem was geweest. "Samenwonen?" herhaalde hij, zijn stem vervuld van zowel opwinding als terughoudendheid.
Matthy knikte, zijn ogen stralend van enthousiasme. "Ja, samenwonen. Ik bedoel, we brengen toch al zoveel tijd met elkaar door en ik kan me geen leven meer voorstellen zonder jou. Wat denk je ervan?"
Een golf van emoties overspoelde Milo terwijl hij nadacht over Matthy's voorstel. Aan de ene kant voelde hij een opwinding bij de gedachte om samen met Matthy een nieuw hoofdstuk te beginnen. Aan de andere kant voelde hij ook een steek van angst, bang om te snel te gaan, om te veel te vragen van hun relatie.
Maar toen keek hij naar Matthy, naar de liefdevolle blik in zijn ogen en de warmte van zijn glimlach, en hij wist dat hij niets liever wilde dan samen met hem zijn. "Ik denk dat het een geweldig idee is," zei hij uiteindelijk, zijn stem zacht maar vastberaden. "Ik wil niets liever dan bij jou zijn, Mat."
Een brede glimlach verscheen op Matthy's gezicht terwijl hij Milo omhelsde, zijn hart vervuld van vreugde. "Fantastisch," zei hij, zijn stem trillend van emotie. "Ik kan niet wachten om samen met jou een nieuw avontuur aan te gaan."
En zo was het besluit genomen. Milo en Matthy zouden samen een nieuw hoofdstuk in hun leven beginnen, een hoofdstuk van liefde, verbondenheid en nieuwe mogelijkheden. En terwijl ze elkaar omarmden in het warme licht van hun liefde, wisten ze dat er niets was wat ze niet samen aankonden.
