Yks'ye hazırlanan Umay çok yüksek seviyede mükemmelliyetçi biridir. Birincilikten başka bir derece yapmayı kabullenemez. Ancak bir gün, hem onunla aynı dershaneye hemde onunla aynı okula giden Umut çıka gelir. Umay ise, anonim bir hesaptan ona nefre...
karpuzlusakız: anlamayacağın işler tamam mı? Umarım bari bunu anlarsın. Özel şeyler, söyleyemeyeceğim şeyler. Ama eğer bilebilseydin, inan bana hak verirdin. Bunu hatırla ve bir daha sorma lütfen.
umutkesim: peki galiba seni anlıyorum, bir daha sormam
karpuzlusakız: iyi
umutkesim: dershanedeyken sana mesaj attım niye bakmadın
karpuzlusakız: o kadar salak değilimdir dimi umut?
umutkesim: bana adımla seslendin ilk defa mutluluktan ağlıcamm 😭
* "o kadar salak değilimdir dimi umut?" gönderisi, "o kadar salak değilimdir dimi mal çocuk?" olarak düzenlendi.
umutkesim: sanada bir şey demeye gelmiyo
2 saat sonra
karpuzlusakız: şey, acaba biraz konuşabilir miyiz? önemli bir şey değil. sadece birine anlatmak istedim
umutkesim: ve beni seçtin? yeyyy
karpuzlusakız: sana bir şey diyende kabahat zaten, boşver
karpuzlusakız: kahrolası hayatımın geri kalanını azıcık olsa bile iyi geçirmek için saatlerce ders çalışıyorum. birinci olmak için resmen yırtınıyorum. ama her şey üst üste geliyor. kendimi bir rutini aptal bir döngü içinde tekrarlayan salak bir robot gibi hissediyorum. duygularım yok, sadece ders DERS VE DAHA ÇOK DERS. resmen hayatım bunlardan ibaret. insanların gözünde de boş hırs yapan mükemmelliyetçi bir salağın tekiyim. bazen cidden yaşamıyormuşum gibi hissediyorum, daha doğrusu yaşayamıyormuşum gibi. sosyal hayatım direk yok. duygularım yok. bazen doğmasamda olurmuş, bu dünyanın bana ne ihtiyacı var ki diyorum. çöken bir ev gibiyim. kendim hakkında gurur duyduğum tek şey derslerim iyi olması. belkide yapabildiğim tek şey bu. insanlara yaklaşamıyorum bile. kahrolası beynim bir olayın hep en kötü yönünü düşünüyo. birine bir şeyi alıp almadığı sorarken "aldın mı" yerine "almadın dimi" diyorum. kendimi hep en kötü seneryoya hazırllıyorum, eğer kötü son gelirse yıkılmayayım diye. sonra karamsar oluyorum. tek istediğim hayal kırıklığına uğramamak oysaki. denemelerimde soruları çok iyi bir şekilde çözsem bile, her denemeden sonra tuvalete gidip dakikalarca ağlıyorum. "sınavda böyle olmayacak, bu sadece bir deneme. sınavda çok kötü yapıcam." diye. zorlanıyorum biliyo musun. çok zorlanıyorum. tek istediğim şey ağlamak. evet o kadar. sadece oturup saatlerce ağlamak. buna çok ihtiyacım var
umutkesim: o, bu çok normal. stres içindesin, ama biliyorum, ders çalışmayı ve sınavları gözünde çok büyütüyorsun. dediğin gibi (en azından o kadar çok) karamsar olursan. tabii ki sınavların kötü geçer. lütfen, kendine haksızlık ediyosun. inan bana, seni seven birileri var.
karpuzlusakız: önerilerin için çok teşekkür ederim. birine içimi dökmek iyi geldi.
karpuzlusakız: tam olarak dertlerimi anlatamasamda.
*GÖNDERİ SİLİNDİ
umutkesim: gördümmm, neden sildin ki?
karpuzlusakız: sorma diye, sana anlatamam anlatamam diye yakındığım yer orası işte.
