Ay'ın Işıltısı

5~

Gözlerim kocaman olurken koşarak ozanın yanına gittim.Ben nefes nefese kalmışken bana kaşlarını çatarak baktı.Herhalde neden koştuğumu öğrenmek için."Noldu?"dediğinde ona baktım."Şey,"dedim ve sahte bir gülümseme koydum suratıma."Benim kıyafetlerim karakolda kaldı.Orda giyinirim."dedim.Neyse ki odamda vardı.Şükür.

Oda anladım anlamında kafa sallayıp eliyle arabayı işaret edince evin kapısını kapatıp yerime geçtim.Araba çalıştığında gözlerim kapadım ve camı açtım.O hafif rüzgar yüzüme vururken derin bir nefes verdim.

En sonunda araba durduğunda rüzgarda durdu.Gözlerimi yavaş yavaş açtım.Karakola girdiğimizde üstümüzü taradılar.Ben hızla merdivenlerden çıkıp kendi odama girdim.Benim arkamdanda ozan.Ozana dönüp hayırdır bakışı atıp göz kırptım."Şey arya bugün size yemeğe gelsem..."dedi mahçup bir sesle.Neden böyle dediğini anlamadım."Neden ki kendi evinde ye,"dedim ters ters."Arya benim annem vefat ettiğinden beri kimse bana yemek yapmadı.Hep dışardan yedim.Sen dün öyle bana yemek yapınca mutlu oldum ondan gelebilirmiyim dedim.Ama kusura bakma."diyip odadan çıktığında kendime bir ton lanet ettim.Kırmıştım.Ozanın annesi iki yıl önce kanserden vefat etmişti.Babasıda ozan küçükken ozan ve annesini terk etmişti.

Koşarak odadan çıkıp aşağıya koştum.Tam ozan arabaya binecekken arkasından bağırdım."Ozan!"dediğimde herkes bana döndü.Koşarak ozanın yanına gittim."Bugün gel bize ama gelirken çilek al tamammı?"dediğimde gözlerinden parıltı geçti.Hızla kafasını olumlu anlamda salladı.Arabadan çocuk inip gitmelerini gerektiğini söyleyince ozan binip gittiler.Bende arkasından baktım.Derin bir nefes verip yukarı çıktım.

Odama girip kıyafetlerimi çıkardım.Kapımı kitleyip üstümü değiştirdim.Çıkardığım elbisemi poşete koyup kapının yanına attım.Kapımı açıp bizimkilerin yanına gittim."Naber gençler."dediğimde hepsi bana döndü."İyiyiz sen arya?"dediler hep beraber."Bende iyiyim çok iyiyim."dediğimde güldüler."Kız arya sen bu ozanla yavuklumusun?"dedi sinem hızla kaşlarımı çattım.Yanımda kıpırdanma olduğunu hissettiğimde yanıma baktım.Ahmet yerinde huzursuzca kıpırdanıyordu.Aynı zamanda bana dikkatlice bakıyordu.Önüme dönüp bana merakla bakan kızlara cevap verdim."Değilim.Ama bu olmacayacağım anlamına gelmez."diyip göz kırptım ve sırıttım.Hepsinden bir yaa sesi yükselirken ben sırıttım.Evet ozanla olabilirdim.İyi çocuk.

Canım sıkıldığı için odama geçtim.Kapımı kapatıp koltuğuma uzandım.Bacaklarım sığmadığı için cenin pozisyonunda yattım.Gözlerim yavaş yavaş kapandı.

💙

Oturduğu koltukta gökyüzüne bakmaya devam etti aziz.Rüzgar onun saçlarını uçururken o gökyüzünü izlemeye devam etti.Aklında ve kalbinde ki insanı düşünüyordu.

Arya...

Geçen gece azize söylediklerinden sonra aziz yıkılmıştı.Artık nefesleri haram olmuştu ona.En sevdiği insanı kaybetmek günah gibi geldi.Aziz biliyordu ki hepsinin nedenin kendi olduğunun.

Ama bir yandanda deli gibi kıskanıyordu.Ozana çok fena tik oluyordu.Aryanın saçının teline ellese azizin vücudunu öfke sarıyordu.Sadece ozan için değildi bu öfkesi.Bütün aryaya dokunan erkekler içindi.İmkanı olsa aryayı dağa kaçırıp herkesten uzak bir yere götürürdü.

Arya büyülüydü emindi aziz.Yoksa bu kadar bağlanamsının ve aşık olmasının nedeni başka hiç bir seçeneği gösteriyordu.Aryayı ilk gördüğü günü hatırlıyordu aziz.Arkadaşlarıyla çok içmişti.Gece dışarda gezerken polis çevirme görmüştü.Onlardan kaçtıklarında yunus polisi olmak üzere iki motor ve bir polis arabasıyla polisler peşlerine düşmüştü.En sonunda polisler azizleri sıkıştırdıklarında arya kaskını kafasından çıkarmıştı.Aziz ilk kez o gün hiç tatmadığı duyguyu tatmıştı.