Στον δρόμο προς το φως

18. Ρωσικες λεξεις

Δεν θα έλεγε πως ήταν ταραγμένη εκείνη την νύχτα ο Αντρει. Ίσως εκείνος να είχε ανησυχήσει περισσότερο για το όραμα που είχε δει. Η Θεοφανω όμως ήταν ήρεμη, θα μπορούσε να πει αποφασισμένη. Καθησυχασμένη που είχε βρει την μια άκρη της κλωστής σε αυτό το ατελείωτο κουβάρι.

Παραξενεύτηκε όταν του είπε ότι είδε την Σοφία στην είσοδο του Πύργου και την ακολούθησε στο βουνό για να την προσέχει.

Οι τσιγγάνοι δεν πλησιάζουν τον Πύργο τις περισσότερες φορές, και έτσι είναι δασκαλεμένα και τα παιδιά τους.

Στον δρόμο τους είχαν δει την καλύβα, αρκετά μακριά από την Πύργο πλέον. Δεν ήξερε γιατί ή πως., αλλά κάτι σαν να την τράβηξε να μπει μέσα στο εγκαταλελειμένο σπίτι.

Η Σοφία έφυγε από τον δρόμο που είχαν έρθει, η Θεοφανω όσο και αν την φωναξε εκείνη δεν γύρισε πίσω και εξαιτίας της κατάστασης της δεν μπόρεσε να την προλάβει. Δεν ήθελε έτσι κι αλλιώς, ήθελε να μπει μέσα. Να καταλάβει αυτήν την αδικαιολόγητη επιθυμία της να εξερευνήσει το μικρό σπίτι.

Το μυαλό της βέβαια το έκανε.

Δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι της μέσα και της κόπηκε η ανάσα. Πνευματικά είχε φύγει από τον παρόν και ειχε μεταφερθεί στο παρελθόν.

Το καταλαβε φυσικά όταν ειδε την μάνα της δεμένη χειροπόδαρα στον τοίχο αυτής της καλυβας. Και από πάνω της έναν άντρα αρκετά χρονια μεγαλύτερο της. Έναν άντρα που έμοιαζε σκληρός και απρόσιτος, ένας άντρας που ισως οι περισσότεροι θα φοβούνταν μόνο με την όψη του.

Την απειλούσε, προσπαθούσε να της αποσπάσει πληροφορίες για κάτι που δεν καταλάβαινε τι ήταν. Και η Αναχιτ προσπαθούσε να εξασφαλίσει την σωτηρία της με το χάρισμα της.

Δεν περιμενε η Θεοφανω η μάνα της να το είχε πει σε καποιον. Αυτό το πραγμα δεν λέγεται και εκείνη το ήξερε καλά.

Άνθρωποι που το ήξεραν την σκότωσαν. Και αυτός όπως φαινοταν ήταν ένας από αυτους, κάποιος που μάλιστα την κρατούσε φυλακισμένη εκει μέσα.

Κινδύνευε να πεθάνει στα χέρια του.

Ο άντρας έφυγε και η Θεοφανω χωρίς δεύτερη σκέψη τον ακολούθησε παρά την επιθυμία της να μείνει λίγο παραπάνω με την μάνα της. Και ας ήταν εκείνη απλα ένα όραμα στο παρελθόν, μια ανάμνηση.

Ήταν σιωπηλός ο άντρας και το βήμα του αργό. Η Θεοφανω τον ακολουθούσε υπομονετικά, να δει που πάει, να καταλάβει ποιος είναι.