Στον δρόμο προς το φως

23. Η ολοκληρωση του δεσιματος

Οι μέρες προχωρούσαν αργά και έμοιαζαν να είναι γεμάτες νόημα με τον Αντρει και την Θεοφανω να είναι μονίμως απασχολημένοι.

Η Θεοφανω με το παιδι.

Ο Αντρει επίσης με το παιδι, και με τις δουλειές που δεν του επέτρεπαν να είναι συνέχεια μαζί του.

Οι νύχτες ήταν πιο δύσκολες από τις ημέρες. Η Χαριτινη τους ξυπνούσε κάθε δυο ώρες, αν ήταν τυχεροί τρεις, ποτε επειδή πεινούσε, ποτε επειδή είχε λερωθεί, ποτε επειδή απλα αναζητούσε την αγκαλιά της μάνας της.

Ο Αντρει ακολουθούσε την Θεοφανω κάθε φορά που σηκωνόταν παρά το γεγονός ότι εκείνη του ελεγε να μην το κάνει.

Την εβλεπε να την νανουρίζει τις περισσότερες φορές. Μάλιστα, είχε μάθει να αλλάζει πάνα και όπως τον πείραζε συνεχώς η Θεοφανω, το έκανε καλύτερα από εκείνη.

Η Θεοφανω ήταν ευτυχισμενη και πίστευε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει περισσότερο. Αφού ξεπερασε την φοβία της πρώτης νύχτας, φάνηκε ποσο πραγματικά χαρούμενος ήταν για την κόρη του.

Βρισκοταν συνεχώς πάνω από την κούνια της, ή το καλάθι της με το οποίο την μετέφεραν μέσα στο σπίτι. Δεν μπορούσε με τίποτα να συνηθίσει τον τρόπο που της μιλουσε, πως άλλαζε την φωνη του επηρεασμένος από το μωρό. Ένιωθε ότι μπορούσε να τρελαθεί από την χαρά της.

Αλλά η νύχτα, όταν της τραγουδούσε ρωσικά νανουρίσματα και εκείνη αποκοιμιοταν, ήταν η αγαπημένη της στιγμή.

Την νύχτα μακριά από κάθε υποχρέωση, μακριά από κάθε σκοτούρα που τους βασάνιζε και μακριά από όλους η Θεοφανω μπορούσε να δει ποιος πραγματικά ήταν ο Αντρει, ποσο πολύ του ταίριαζε ο ρόλος του πατέρα. Τι ήταν αυτό που αναζητούσε ολόκληρη την ζωή του.

Τις λάτρευε τις νύχτες πλέον, όσο συχνά και αν χρειαζόταν να ξυπνήσει.

Ένα παράπονο είχε μόνο. Που δεν μπορούσε να εξηγήσει και δεν τολμούσε να τον ρωτήσει.

Ο Αντρει δεν την αγκαλιαζε ποτε. Δεν την έπαιρνε στα χέρια του ούτε όταν καθόταν. Η Θεοφανω δεν μπορούσε να καταλάβει γιατι. Κάτι φοβόταν, ήταν σίγουρη για αυτό. Και δεν ήξερε αν είχε να κάνει με το παρελθόν του. Δεν μπορούσε να το καταλάβει.

Προσπάθησε πολλές φορές να του την δώσει να την κρατήσει, πόσες άλλες του το πρότεινε. Πάντα το απέφευγε με υπεκφυγές. Η Θεοφανω δεν θα τον πίεζε αν δεν ήξερε ποσο την αγαπάει. Όμως τον εβλεπε και μπορούσε να καταλάβει ποσο δυνατή θα ήταν η σχέση τους σε λίγα χρονια από τώρα.