Bende hayallerime ulasiyordum bu sefer ailem sayesinde değil kendi emeklerimle oyunculuk kariyerimi başlatmak için ispanya/ barcelona'ya gidiyordum hayal gibi gelebilir ama gerçek her hayal her başarı vadelidir benim zamanım da geldi ;)
Her şey iyiye gidecek ben buna inanıyorum sadece kendi basarilarim için çalışacağım.İlk okul hayatımda çok dislanarak geçirdim zorbalığa uğradım,
Ortaokul yıllarımda ise zorbalık yapan taraf ben oldum gerçekten insan dönüşmem dediği kişiye dönüşebiliyor.
Lise'ye geçtiğimde ise alışmaya çalıştım sahte arkadaşlıklar sahte aşklarla mücadele ettim 1 yılda 3 okul değiştirdim en son Gittiğim lisede çok alıştım çok eğlendim mutlu arkadaşlıklar yasadim maalesef sınıf tekrarına kaldım arkadaşlarımla aramızda çok güzel bir bağ oluşmuşken sınıf tekrarına kalmam herseyi bok etti. Sonraki yıl tekrar okula devam ettim yeni arkadaşlar yeni sınıf beni zorlayacaktı ki öyle de oldu alışma sürecinde çok zorlandım, bir şekilde sınıfı geçtim yaz boyunca eğlendim gezdim tozdum ama aklım hâlâ güzel sanatlar lisesindeydi aileme göre bu gerçek olmayacak bir hayaldi ama ben 4 yılda İngilizce ve İspanyolca dersleri aldım. Ailemin maddi durumları iyi olmasına rağmen güzel sanatlar lisesi okumama asla izin vermediler neymiş Türkiye'de güzel sanatlar okuyanlar soytarıymış sahi bu algılar hâlâ bitmedi mi?
Başkalarının kararlarına saygı duyulması benim kırmızı çizgimdi ve ailemin de hayatıma saygı duymasını hep beni desteklemesini dilerdim tek isteğim buydu belki de çok şey istedim ;)
Her insan ailesini yanında istemez miydi?
Destek ve sevgi beklemez miydi?
Lise dönemimde ağır depresyon geçirdim ailem bunun ayıp bir şey olduğunu delilik olduğunu düşünerek insanlardan sakladı yıllarca bipolar olduğumu insanlardan saklayarak bu *ayıp* denen şeyin üzerini örtmeye çalıştılar.
Babam küçüklüğümde bana çok değer verirken bir anda benden sevgisini kesmesi beni çok etkilemişti ne yapabilirim bende böyle hassas biriydim.
Annem özellikle babamın onu aldatmasini bildiği halde susmayı tercih etti ben bu insanlara nasıl güvenebilirdim ki?
Hatta bundan sonra insanlara nasıl guvenebilirdim?
Şuna inanıyorum ki sevgisiz büyümek benim için çok zordu daha doğrusu bir zaman sonra sevgi görmemek oldukça zordu.
Hayat sürekli sürprizlerle dolu ve ben o sürprizlere hazır değildim.
Babam ve Annem sayesinde aşk'a dair bir inancım da yoktu belki de en iyisi buydu?
Şimdi üzüldüğüm tek şey kendim değil hem ablam onlar yüzünden bir sürü acı çekmişlerdi onlar yüzünden ablam yanlış evlilik yaptı. Kardeşim bir süre psikolojik sorun yaşadı bu olayda tek kârlı kişi en küçük erkek kardeşimdi benden 13 yaş küçüktü.Simdi de nefret ettiğim ailemin parasıyla bir hayat kuracaktım ki bunu hak etmiştim o kadar psikolojik sorunun ve bana yaşattıklarının karşılığında bu paraları bile ise yaramazdı..
Bu hayat bize ne öğretmişti ki?
Ne zaman öleceğimizi bilmeyerek yaşıyorduk ya da başkaları için yaşıyorduk onların istekleri için.Biz babamın kolesiydik istediği zaman bağırdığı hırsını çıkardığı bazen sevip bazen nefret ettiği çocuklarıydık. Buna rağmen biz her zaman babamı sevebilmek için bir sebep aradık durduk ama o hep bize sorunlarla ve nefretiyle geldi.
Çocukluğum boyunca babası ile iyi anlaşan insanlardan nefret ettim bizim de hakkımız değil miydi?
Peki bu dünya da babamız tarafından sevilmeyeceksek neden vardık ki..✶
"Kendimi hiç bir zaman İstanbul'a ait hissetmedim ben her zaman İspanya / Barcelona'ya aittim"
"Sana güzel şeyler vaad etmedim"
"Aşk bazen imkansızı istemektir bazen de herşeyi gözlerle anlatmaktır, dil tutulur söyleyemez hiç bir şey"
"Zamanımı gercekten boşa harcadım"
"Bu bir aşk.."
"Güneş de yanlız ama hâlâ parlıyor"
"Her insanın bir tek gerçek işi vardı o da ; kendine giden yolu bulmak"
"Özlemiş ikimizi bu şehrin içindeki koca koca caddeler"
"En sonunda yok olmayı başardık"
"Duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini , yazık olmuş o gözlerden sana akan yaşlara"
"Kalbimi istedigin kadar kır çünkü iyileştirecek kişi yine sensin"
"Bilinmez neleri getirir zaman bilinmez neleri bitirir zaman"
★
İlk kurgum Marc icindi bu sefer daha farklı senaryo ile Hector için yazıyorum.
Başlangıç ; 02.06.2024
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hector Fort - Summertime Sadness
FanfictionÖzlemiş ikimizi bu şehrin içindeki koca caddeler.. ★ The story of Héctor Fort García and Ela