Laro sa Baga Deleted Scenes

LARO TAYO

LARO TAYO (Don Custudio and Ernesto)

Sigurado ka bang hindi na magbabago yang isip mo?

Alanganing tanong ng Don sa kanyang kausap, madaling araw na ng mga sandaling iyon,katatapos lamang ng umaatikabong bakbakan ni Lando at Brandong Kirat,kasalukuyan syang nakahiga sa kama kung saan naganap ang nasabing pagniniig, amoy na amoy ang kakaibang aroma sa kamang iyon o sa kabuuan na rin mismo ng silid, amoy pawis, amoy tamod, subalit para sa buhong na Don kasiya siya ang amoy na iyon.

Wala na doon sina Brandong Kirat na lumipat na ng silid, samantalang si Rolando naman sy pinahatid nya na sa kanyang mga tauhan ilang minuto na ang nakalilipas. Umaasa pa rin ang Don na magbabago pa ang isip ng kanyang kausap, sa balak nitong gawin sa anak ni Lando na si Ernesto.

Kung yang tungkol kay Ernesto ang itinatanong mo ay buo na ang pasya ko, gusto ko syang tikman wala ka nang magagawa pa, hindi mo mababago ang isip ko...nakangiting sagot ng kanyang kausap.

Pero-

Wala nang pero-pero pa, hwag mong sabihing balak mo akong hadlangan?

Hindi naman sa ganun, ang sa akin lang naman, ay bakit sya pa? Marami akong lalaki, kahit isang dosena kaya kitang bigyan, mga gwapo matipuno at-

Husto na, kung hindi rin lang si Ernesto ay hwag na,hwag mo na akong galitin pa kung ayaw mong mawalan ng kakampi.

O sige na, gawin mo na kung anong ggusto mong gawin sa batang iyon, siguraduhin mo lang na hindi mo sya sasaktan...

Paulit ulit ka na lang, sinabi mo na yan ah, hindi ko nga sya sasaktan, masasarapan pa nga sya eh, at saka isa pa, hindi mo ba napapansin? Pogi ang batang iyon kahawig nya ang kanyang Lolo Renato.

Napasinghap ang mayamang Don matapos marinig ang pangalan ng lalaking kanyang kinamumuhian at puno't dulo ng dinanas nyang kasawian, totoo ang sinasabi ng kanyang kakampi, kahawig nga ng bata ang taksil nyang abuelo, nagtagis ang kanyang mga bagang, may namuong luha sa isang sulok ng kanyang mga mata. Maraming taon na ang lumipas subalit hindi pa rin maalis sa kanyang puso ang poot, nagdurugo pa rin ang kanyang pusong nasugatan na kahit ang panahon mismo ay hindi kayang pag hilomin.

Kita mo na? Isipin mo na lang naghihiganti tayo at kasali ang batang iyon, hwag kang mag alala, alam ko naman na malambot ang iyong puso sa mga inosenteng bata, hindi ko sya pahihirapan, maglalaro lang kami, kaya sige na pakawalan mo na ako, hayaan mong ako naman ang mag enjoy, palagi na lang ikaw eh.

Napaisip ang Don, tama nga naman ang kanyang kakampi ang laki nang nagawa nitong tulong sa kanya, marapat lamang na pagbigyan nya ito, maraming bagay iotng nagawa na hindi nya kayang gawin.

Pumikit ng mariin si Don Custudio, nag concentrate sunod sunod na buntunghinga ang kanyang pinakawalan, nag iinit ang kanyang pakiramdam, gamunggong pawis ang gumigital sa kanyang noo, bumubulong bulong ng mga salitang hindi maintindihan hanggang sa isang malakas na tinig ay binigkas nya ang mga salitang...

MALAYA KA NA LUCIO!!! GAWIN MO ANG IYONG NAIS!!!

Hinimatay ang Don matapos bigkasin ang mga salitang iyon,ilang sandali pa nagmulat ang kanyang mga mata, na may kakaibang kislap, kislap ng pagnanasa, dahang dahang bumangon ang nilalang na si Lucio na nasa katawan ni Don Custudio,naglakad si Lucio papunta sa pintuan.

Ngayon mismo, matitikman ko na si Ernesto...hehehe

Watch out for the Deleted Chapter "LARO TAYO" upnext sa ating exclusive Telegram Group, this is sensitive chapter readers discretion is advice. Subscribe na sa Telegram Group contact me @Jarro214