Tell me | Ryeji | ☆

4

Lets go girlll

- Ha siktir.

Aceleyle kalktığım için az önce oturduğum sandalyeyi düşürmüştüm. Yan tarafimda oturan Chaeryeong'a yaklaştım.

- Ben çıkıyorum arabayı Yunjin kullansın.

Chaeryeong kolumdan tuttu.

- Nereye gidiyorsun?

- Hesabı kartımdan öde.

Ona doğru uzattığım karta baktı.

- tamam.

Koşarak kapıyı açtım ve üzerime montumu giydim. Umarım bir seyler olmamıştır ona. Olmuşsa ne yapacağım hiç bilmiyorum. Arabamı evine doğru sürmeye başladım. Böyle olaylarda sakin kalmayı başarıyordum. Sakin bir şekilde sürmeye devam ettim ama bir yandan da içim içimi yiyordu. Telefonum çaldığında hemen cebimden çıkarttım ve kulağıma dayadım.

- Alo?

-Alo Ryujin

- Yeji ne oldu iyi misin?

- İyiyim sorun yok, sakin ol. Sadece abim sanırım bir haltlar çevirdiği için evden atıldık.

- NE? DUR NE? Geliyorum hemen.

- tamam.

Telefonu kapattığında derin bir nefes verdim. En azından birisi tarafından kacirilmamisti. Zamanında Jimin yüzünden böyle bir strese girmiştim zaten. Şimdi herhangi bir arkadaşımın kacirilmasini kaldıramazdım.

Eve geldikten sonra kapımı aceleyle açıp evin kapısının bulunduğu ön tarafa koştum. Ev eşyalarının birkaç kişi tarafından dışarı çıkarılmasını seyrederken neler olduğunu anlamak için eve girecektim ki arkamdan Yeji'nin sesi geldi.

- Ryujin!

Arkamı döndüm. Üzerinde hala aynı kıyafetleri vardı. Eve girmeden bir şeyler olduğunu anlamıştım.

- Neden disaridasin ?

Derin bir nefes aldı ve elini yüzünde gezindirdi. Ne söyleyeceğini düşünmüş gibi yere bakıyordu bir süredir.

- Dediğim gibi abim bir haltlar yapmış olmalı.

Sesinin titrediğini duyduğumda elimi omzuma koyup yüzünü görmek için eğildim. Elleriyle yüzünü kapatmaya çalışıyordu.

- Annene gidemez misin?

- Aradım kaç kere, açmıyor. Ne yaptım ki ben bu kadına. Abimi aradım o da cevap vermedi.

- Sana bir şey sordular veya söylediler mi?

Hayır dercesine kafasını salladı. Arkamızdan bir adam elinde kagitlarla yanımıza gelince Yeji'nin yan tarafına geçtim.

- Bay Soobin sizin neyiniz olurdu?

Sinirlendigini elini bacağına vurmasindan anladım. Çok hızlı nefes aliyordu ve şu anda birisi bir şey dese onu öldürebilir gibi görünüyordu.

- Evet, tanıyorum. Abim.

Adam elindeki kağıtları yan tarafımızda bulunan masaya koydu ve bizi yanına çağırdı.

- Anlaşılan abiniz sizin haberiniz olmadan evi satmış. Geri alma işlemleri için maalesef çok geç.

Elime birbirine zımbalanmış kağıtları aldığımda yan tarafımda bulunan Yeji'de benimle birlikte okumaya başlamıştı.

- Hay gerizekalı çocuk. Benden habersiz iş yapma diye diye dilimde tüy bitti yine akıllanmadı. Kim bilir yine kime borçlanmıştı.

Uzun bir sessizliğin ardından elimde bulunan birbirine karışmış kağıtları geri masaya koydum. İmza yerinin çoktan Soobin tarafından imzalanması yüzünden geri alamıyorduk.