Öncelikle bismillah sonrasında özür dilerim aklımda kalacağına yazıp ağlamak istedim👉🏻👈🏻
Mümkünse iyi okumalar...
-
Sensiz bir yıl.
Kendimi öldürerek geçirdiğim bir yıl oldu sevgilim. Her seferinde senin, sizin yerinizde ben olmalıydım diye uyanıp yine ben olmalıydım diye sızdığım bir yıl.
Seni düşünmeden geçirmediğim bir saatim, dakikam olmadı.
Yüzünü, sesini, dokunuşunu unutmamak için çok şey yapıyorum. İçkiye sığınıyorum, nefret ettiğim sigaraya başladım biliyorum yanımda olsan çok kızardın ve kızıyorsundur ama sizin yanınıza da gelemiyorum. Burada, yaşamayı hak etmediğim bir hayatta sıkışıp kaldım.
Bana söylediğin bütün cümleler aklımda son anda bile ilk beni düşünmen 'sakın üzülme' demen.
Senden sonrası olmayacak. Hayat senden sonra durdu.
Bir yıl önce:
"Efe ben çok heyecanlıyım." Tuğçe elini beline koymuş girişteki duvara yaslanmış ona hayranlıkla bakan sevgilisini izliyordu bir kaç dakika sonra kocası olacaktı.
Normalde nikahları ve nikah sonrası eğlenceleri için adli tatili bekleyeceklerdi ama tayinlerinin çıkma ihtimali vardı, göze alamamışlardı.
Bir yandan da Tuğçe'nin yarın Efe'nin doğum günü için hazırladığı süprizi geliyordu aklına hem yarın için hemde bugünün heyecanı ona yeter de atardı.
Efe'de heyecanlı sayılırdı ama içindeki o huzur tarifsizdi sevdiği kadınla bir ömür geçirmek istediği tek şeydi belkide.
Duvarın kenarında saten beyaz, kısa elbisesiyle gözleri kamaşıyordu Genç adamın.
İkiside abartı sevmezlerdi Tuğçe oldukça sade olmuştu ki arkadaşları tarafından 'sen gelinsin süslen biraz' nidalarına bile kulak asmamıştı.
Saçlarını her zamanki kıvırcıkları yerine hafif dalga vermişti elinde papatyalardan oluşan buketiyle sevgilisinin karşısında Ay gibi parlıyordu.
Efe'de siyah takımını giymiş Tuğçe'nin en sevdiği saatini takmıştı.
Efe Tuğçe'ye adımlayıp yüzünü avuçladığında olayın gerçekliği bir kez daha anlam kazanmıştı. Evleniyorlardı.
"Efe bakma şöyle ağlarım." Efe'ye söylüyordu ama kendisinin bakışları da Efe'ninkiyle aynıydı. Mutluluk, hasret.
"sen kendine bak şimdi insanların arasında dayanamiycam." Tuğçe elimi Efe'nin yüzüne kapattığında aralarındaki gülüşmeleri sessiz salonu doldurmaya yetiyordu.
"Tuğçe hanım, Efe bey sizi alabiliriz." görevli yolu gösterince ellerini birbirlerine kenetleyip kalabalık salondan içeriye girdiler, bütün sevdikleri oradaydı.
Efe önden adımlayıp Tuğçe'nin sandalyesini çektiğinde Tuğçe sessizce teşekkür edip yerine oturmuştu, Efe de hızlıca yerini aldığında şahitleri İclal savcı ve Çınar da yerlerini almışlardı.
Sırasıyla isimlerini söylemeleri evet diyerek bütün salonu doldurmaları kesilmeyen alkış, ıslık sesleri.
Hepsinden öte ikisinin mutluluğu tarifsizdi.
Efe'nin imzasını karıştırması İclal ve Çınarın sessiz gülüşleri.
Ayağa kalktılarında nikah memurunun evlilik cüzdanını Tuğçe'ye uzatması. Parla ve ceylinin ayağına bas diye bağırışları. Tuğçe'nin kıyamayıp 'basamam' demesi.
