•Düzenleyemeden atıyorum yazım yanlışı olursa özür dilerim iyi okumalar 🌸
-
"çok özledim seni" onsuz bir ay geçmişti ve hiç iyi bir ay değildi açıkcası.
Tedaviye başlamıştık ama ben kendimi geçen aydan daha kötü hissediyordum.
Telefondan her akşam sevgilimle konuşuyorduk boş kaldığımız anlarda arıyordum ama artık zorlanıyordum.
"Bende seni çok özledim. Tuğçe'm."
"canım?"
"sen daha mı zayıfladın mı?" geçen hafta geldiğinden daha beterdim açıkcası ama hiçbir şey olmamış gibi devam ediyordum hayatıma işime gidiyordum çalışıyordum hayata devam etmeye çalışıyordum bir nevi ama sadece çalışıyordum.
"Birazcık, sen yemeğini yedin mi?"
"Atıştırdım güzelim, bu arada sanırım bu hafta gelemiyorum." dediğinde moralinin neden bozuk olduğunu anlamıştım.
"olsun sevgilim, yapacak birşey yok. Az kaldı zaten.." dediğimde yavaşça kafasını sallamıştı.
"Tuğçe'm, bana demek istediğin bir şey mi var?" korkmuştum bu soru alelade bir soru değildi.
"yok yani ne gibi bir şey demeliyim ki?"
"Bilmiyorum sürekli düşüncelisin aslında geldiğimde demek istiyordum ama vakit bulamadım. Çok düşünüyorsun, moralin bozuk, zayıflıyorsun. Sorduğumda geçiştiriyorsun. Gerçekten iyi misin?" gözlerim dolmaya başlamıştı ama yarın sonuçlarım çıkana kadar konuşmak istemiyordum ama dayanamıyordum.
"İyiyim, gerçekten sen yoksun biraz zor oldu alışmam ama iyiyim gerçekten. "
"Seni iyi olman için elimden geleni yaparım biliyorsun değil mi?"
"biliyorum." dediğimde gözlerim dolmuştu yatakta sağ tarafa doğru uzanıp yastığa dayamıştım telefonu.
"kapatmasak bu gece olur mu?"
"olur tabi ki." dediğinde benim gibi yerleşmişti yatakta.
Artık dayanamayacağımı hissettiğimde gözlerimi kapatmıştım.
-
Koridorda babamın volta atmasını izliyordum benden daha gergindi.
"Nerde kaldı bu doktor?" yanıma oturduğunda elimi tutup başımı omzuna koymuştum. Yıllar sonra bulmuştuk birbimizi evet ama ben onu defalarca kaybetme korkusunu yemiştim o ise ilk defa yatıyordu ve tatmasından bile kahroluyordum.
"Baba sakin ol." derin nefes verip kafasını çevirmişti ayak seslerini duyduğumda babamın baktığı tarafa bakmıştım.
"Tuğçe, Eren bey buyrun lütfen" cihan bey odasının kapısını açıp girmemizi beklediğinde yerimizden kalkıp adımlamıştık içeriye.
Yerlerimize oturduğumuzda cihan bey de yerine geçip bilgisayarı ile uğraşıyordu.
"Doktor bey nasıl durumu?" yüzü gerilmişti cihan beyin, anlamıştım.
"üzgünüm, ilaç tedavisine cevap vermedi tek bir çare kaldı organ nakli."
"Tamam ben vereyim!?"
"maalesef Eren bey daha önce sizde de test istemiştik ama kan grubunuz uymuyor."
"peki ne yapalım şimdi yani böyle bekleyemeyiz."
"tabi ki de beklemicez yakın akrabalarınız ve dostlarınızdan test istiyelim, annenizle kan grubunuz uyuşuyor annenizle görüşelim zaten nakil listesine de gireceksiniz."
