"Çıkart."
Akşın kafasını çevirirken yanaklarını sertçe kavradım.
"Akşın aç şu ağzını."
Yanlış ilaçlar...
Sabah Akşın'ın odasındaki çöp kutusundan çıkan ilaçlar ona ait değildi. Yanlış ilaçları içirmiştim.
Keşke dosyasını inceleseydim.
Akşın'ın gözyaşları yanaklarından süzülürken ilaçları çıkartması için zorladım. Yarım saat daha benden kaçtı ve direndi.
Şimdiyse sedyede yatıyordu. Midesini yıkamak zorunda kalmıştık. Verdiğim ilaçlar ağır olmasaydı bu kadar üstelemezdim. İçimdeki pişmanlığı nasıl gidereceğimi ise hiç bilmiyordum. Zira Akşın yüzüme bile bakmıyordu.
Tekli koltuktan kalkıp baş ucuna ilerledim. Kafasını bana çevirmedi. Elimi saçlarına uzattım.
"İlaçlar kimindi Akşın?"
"..."
"Neden bana söylemedin?"
"..."
"İlaçlarını alıyordun değil mi? Hiç aksatmamıştın."
"..."
Derin bir iç çektim. Yanına oturdum. Kıpkırmızı olmuş gözlerini bana döndürdü. Çok ağlamıştı. Gözleri yine dolu dolu olmuştu. Elini kavrayıp sıktım. Parmaklarını okşadım.
"Özür dilerim. Özür dilerim Akşın. Bana yalan söylediğini düşündüğüm için özür dilerim. Sana inanmadığım için özür-"
Elini ellerimin arasından çekti.
"Sana ilaçları almayanın kim olduğunu söylersem beni rahat bırakacak mısın?"
İçimde oluşan garip hisle birlikte kalbime ağrılar girmeye başladı.
"Yanında kalacağım Akşın."
Akşın gözlerini kaçırdı.
"İstemiyorum."
Sırtını bana dönerek dizlerini kendine çekti. Bir süre daha sessizce yanında oturmaya devam ettim. Ardından boğazımı temizledim.
"Seni uyutmamı ister misin Akşın?"
"..."
Parmaklarımı yavaşça omzunda gezdirdim. Sırtına uzandığımda hıçkırdı. Parmaklarımı hızla bedeninden uzaklaştırdım.
"Akşın lütfen bana bakar mısın?"
Ağlayışı sessizleştiğinde panikle kollarını kavradım. Kendini bana bırakmıştı. Yönlendirmeme izin veriyordu. Belinden kavrayıp kucağıma çektim. Daha rahat bir şekilde sedyeye oturup dizime çektim. Yüzüne gelen saçları geriye itip yüzüne üfledim. Hıçkırmaktan bedeni sarsılıyordu.
"B-Bana N-Neden inanmadın?"
"Özür dilerim. Haklısın."
"Haklı olmak istemiyorum!"
Bağırdığında dudaklarımı birbirine bastırdım. Ellerimi yüzünden itti.
"Sen git. Dosyamı bile almak istemeyen biriyle konuşmak istemiyorum!"
"Şşşttt..."
Göğsü panikle atarken ellerimi tekrar yüzüne uzattım. Alnını alnıma yasladım.
"Dosyan hala bende Akşın. Dosyanı bırakmayacağım."
Geri çekildiğimde ağlaması biraz hafiflemişti. Yanağını elime sürttü.
"Sana küseceğim."
"Kendimi affettireceğim."
"Affetmeyeceğim."
"En sevdiğin tatlılardan versem bile mi?"
Yüzünü buruşturarak burnuna dokundu.
"Tatlı deme. Kusacağım."
Midesi yeni yıkanmıştı. Bir de üstüne salak gibi pot kırmıştım.
"Haklısın güzelim."
Saçlarını düzelttikten sonra yüzünü sildim.
"Peki ya seni dışarı çıkarsam?"
Gözlerinden geçen parıltıyı yakalayabilmiştim.
"Ne kadar?"
"Ne kadar istiyorsun?"
"3 gün."
Kısa bir süre düşündüm.
"Seni 3 günlüğüne dışarı çıkartırsam affedilmiş olacak mıyım?"
"Onu dışarı çıkarırsan düşüneceğim."
"Yarına çantanı hazırlamış olacağım ve seni dışarı çıkartacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruh Tedavisi
Romantik"Gel kucağıma." Kutay'ın omzundan tutunarak ayağa kalktı. Kutay dengesini koruyamayıp yere düşerken Akşın yanıma yaklaştı. Akşın'ın belinden kavrayıp kucakladım. Burnundaki bandı çekerek çöpe attım. "Biz uyumaya gidiyoruz." "Ama uykum yok." "Biz uy...
