PLAYING RUSSIAN ROULETTE (AGE GAP SERIES 2)

Prologue

"Marrie, anak, gising na. Ala sais na, may pasok ka na ngayong araw sa bago mong eskwelahan," rinig kong saad ni Mama sa kabila ng antok na nararamdaman ko.

"Mama, please. Inaantok pa po ako," sagot ko bago nagtalukbong ng kumot. Gusto kong mainis sa pang-iisturbo niya sa pagtulog ko ngunit pinigilan ko ang sarili ko.

"Anak, alam mo namang kailangan mong pumasok. Fourth grading na. Kung hindi ka papasok ay siguradong hindi ka makakapagtapos ng First Year high school ngayong Marso. Kaya sige na, anak. Kahit para kay Mama nalang," pagsusumamo ni Mama na mas lalo kong ikinainis. Mabilis kong tinanggal ang kumot at kaagad bumangon at umupo sa pang-isahang kama na napapatungan ng manipis na foam.

"Mama, ayaw ko pong pumasok sa eskwelahang iyon. Gusto ko pong bumalik sa academy. Bakit ba kasi tayo umalis sa mansyon? Maayos naman ang trabaho mo roon, Mama," hindi ko naiwasang iparamdam ang inis ko sa tonong ginamit ko.

"Anak, patawarin mo na si Mama. Bata ka pa. Hindi mo pa ako maiintindihan sa ngayon."

"Mama, naman."

"Sige na, anak. Basta tandaan mo, para sa'yo ang lahat ng mga ginagawa ko. Mahal ka ni Mama."

"Sige po," sumusuko kong sagot.

Tuluyan na akong bumangon at dumiretso sa banyo sa may kusina ng maliit naming bahay bitbit ang aking tuwalya. Tinatamad man ay wala akong magawa kung hindi ang sundin si Mama. Alam kong may pagkasutil ako ngunit pagdating sa kaniya ay sobrang lambot ng puso ko.

Pagkatapos kong kumain ng agahan ay dali-dali akong nagsipilyo at nagsuot ng puting blouse at maroon na pleated skirt na lampas-tuhod. Ito ang uniform ng bago kong eskwelahan. Isang public school ito sa bayang nilipatan namin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit panay ang lipat namin ng tirahan ni Mama. Sa tuwing tinatanong ko siya ay wala akong nakukuhang sagot.

Pagkatapos magbihis ay isinuot ko na rin ang aking lumang sapatos na bigay pa ng amo ni Mama sa mansyon. Pinaglumaan ito ng kaniyang anak na halos kaedad ko lang.

"Anak, ito na ang bag mo. Nandiyan na lahat ng mga gamit mo. Nandito naman sa canvass bag ang baunan mo. May ulam na riyang pritong isda at ginisang gulay," saad ni Mama habang inaabot sa akin ang itim na backpack. "Pagpasensyahan mo na ang uniform mo, anak ha. Binili ko lang iyan sa palengke kasi wala pa akong kakilalang mananahi rito sa baranggay."

"Wala po iyon, Mama. Maganda naman po ang nabili ninyo. Kasyang-kasya po sa akin," nakangiti kong sagot.

"Ang bait talaga ng anak ko. Pwera lang kapag bagong gising," panunukso niya habang inaayos ang kulot na kulot kong buhok. "Bukod sa mabait ay napakaganda pa at responsableng anak."

"Mama, alam ko pong niloloko n'yo lang po ako. Hindi po ako maganda, Mama. Dahil kung maganda po ako, hindi po ako makakaranas ng pangungutya sa dati kong eskwelahan," malungkot ang boses kong saad. Sa academy na pinanggalingan ko ay hindi basta-basta ang pinagdaanan kong pangbu-bully. Kesyo anak raw ako ng Ati dahil maitim ako at kulot ang buhok. Idagdag pa ang mga ngipin kong wala sa ayos at mga "pimples kong tinubuan ng mukha". Oo, puno ng pimples ang magkabilang pisngi ko pati na rin ang aking noo. Isa ito sa mga dahilan kung bakit ako tinutukso ng mga kaeskwela ko. Wala na raw lugar ang mga pimples sa dami nito. Parati akong umuuwing luhaan ngunit hindi ko iyon ipinapakita kay Mama.

Sa kabila nito, mas gugustuhin kong manatili sa academy dahil sanay na ako sa mga bullies doon. Ngayon ay ibayong kaba at takot ang nararamdaman ko dahil panibagong mga tao na naman ang huhusga at kukutya sa akin.

"Basta, anak. Tandaan mo ang bilin ko. Huwag mo silang papatulan. Umiwas ka na lang sa kanila para walang gulo," nakikiusap niyang bilin. "At totoo ang sinasabi ko, anak. Maganda ka, inside and outside. Bulag lang ang hindi nakakakita. Masuwerte nga si Mama sa'yo dahil kahit thirteen years old ka lang ay independent ka na at responsable. Sobrang sipag mo pa. At parang matanda ka kung mag-isip."