Anarchy Sex and Rock n Roll

Μια σειρα ατυχων γεγονοτων

"Ελίζα Γερονικολαου έχεις λαμπρό μέλλον μπροστά σου , όλος ο κόσμος σου ανήκει και πρέπει να συμπεριφερεσαι οπως αρμόζει σε μια γυναίκα της τάξης σου" Αυτό ειναι το μόνιμο σλόγκαν της μητέρας της Ελίζας , της τρομερης και φοβερής Ευριδικης Γερονικολαου , μεγαλοδηκιγορου στο Λονδίνο και άριστη κυρία της καλής κοινωνίας. Η Ελίζα καγχασε όντας κολλημένη στο ταξί στην Ελλάδα ακούγοντας τα λαϊκά καψουροτραγουδα που είχε βάλει στη δια πασών ο οδηγός του οχήματος και μυρίζοντας τον αποπνικτικό καπνό του τσιγάρου του . Λαμπρό μέλλον ε; Πως μπορείς να έχεις ενα λαμπρό μέλλον σε μια τέτοια χώρα ; Αυτό αναρωτιόταν απο την ωρα που πάτησε το πόδι της στο αναθεματισμένο αεροδρόμιο στη Αθήνα και το τζετ λακ σε συνδιασμο με τις δυσμενεις σκέψεις της και το μποτιλιάρισμα που την είχε καθηλώσει σ αυτό το ριμαδο ταξί την είχαν φέρει στα όρια της υστερίας . <<Δεν ειναι κατάσταση αυτή αν χρειαστεί να κάτσω έστω και δέκα λεπτα ακομα σ αυτό το αυτοκίνητο θα παύω κρίση πανικού !>> Έλεγε και ξαναέλεγε η κοπέλα απο μέσα της με τη κρυφή ελπίδα πως κατα κάποιο μαγικό τροπο οι αρνητικές της σκέψεις θα διέλυαν την κίνηση και θα έφτανε επιτέλους στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο στο κεντρο της Αθήνας που ανήκε εδώ και χρόνια στην οικογένεια της . Βλέπετε ο πατέρας της Ελίζας εκτός απο ένας απο τους τρανοτερους εφοπλιστές της Αγγλίας ήταν ηταν και ιδιοκτήτης μιας τεράστιας σειράς ξενοδοχείων κι έτσι το χρήμα ερεε άφθονο στη ζωή Ελίζας ,η οπως τη φώναζε μπροστά σε άλλους ο μπαμπάς της Ελισαβετ , απο τοτε που ηταν παιδί .
Η χαρα της νεαρής ηταν απερίγραπτη όταν συνειδητοποίησε ότι το όχημα το οποίο επέβαινε ηταν πάλι εν <κίνηση κατι το οποίο σήμαινε ότι ηταν ενα βήμα πιο κοντά σ ενα ζεστό χαλαρωτικό αφρόκουτρο με αιθέρια έλαια και ενα μασάζ στο σπά του ξενοδοχείου.
Η απόφαση των γονιών της να τη στείλουν να αναλάβει της ναυτιλιακές τους επιχείρησεις στην Αθήνα μόλις τελείωσε τη σπουδές στης στα χρηματοοικονομικά και στη διοίκηση επιχειρήσεων της τσακισε τα φτερά . Αυτή είχε μεγαλώσει στο Λονδίνο , δεν μπορούσε να διανοηθεί να ζησει σε μια χώρα στην οποία βασιλεύει η φτώχεια και η ανέχεια. Μπορεί στο διαβατήριο της να αναγράφονται δυο εθνικότητες , και βρετανική και ελληνική και να μιλάει άπταιστα ελληνικά αλλα η ίδια ποτέ δεν ένιωσε Ελληνίδα . Την οικογένεια της στην Ελλάδα δεν την εχει γνωρίσει ποτέ μιας και οι γονείς της έριξαν μαύρη πέτρα όταν έφυγαν ο κάθενας τους ξεχωριστά απο την Ελλάδα κυνηγώντας το χρήμα και τη καριέρα .
<< Τσουπρα φτάσαμε στο ξενοδοχείο>> Η Ελίζα δάγκωσε τα χείλια της καταβάλλοντας τρελή προσπάθεια για να μην απαντήσει στο άξεστο υποκοριστικό του ταξιτζή , οι καλοί της τρόποι δεν της το επέτρεπαν . Απο πάντα θεωρούσε τους φτωχότερους απο εκείνη ανθρώπους κατώτερους , αυτό ηταν μέρος της διαπεδαγωγησης που είχε δεχθεί απο τη κούνια .<< Αν ηταν ικανοί θα είχαν οικονομική άνεση . Ευκαιρίες υπάρχουν παντού οι ανάξιοι άνθρωποι απλά δεν τις εκμεταλλεύονται >> Αυτά μαζί με αλλα ηταν λόγια του Περικλή Γερονικολα ο ποιος πίστευε ότι εφοδιάζει τη κόρη του με όλη την απαραίτητη γνώση που πρέπει κανεις να κατέχει .
Μέχρι να ανοίξει εκείνη τη πόρτα να κατέβει ο οδηγός της είχε ήδη ξεφορτωσει τη βαλίτσα απ το ταξί και περίμενε υπομονετικά τη πληρωμή του . Η κόπελα έβγαλε το Luis Vuitton πορτοφόλι της απο τη τσάντα της που είχε στη δεξιά πλευρά αναγραμμενη τη ίδια μάρκα και του έδωσε ενα χαρτονομίσμα των πενήντα ευρώ κοιτώντας τον υποτιμητικα και λέγοντας του να κρατήσει τα ρέστα . Πριν προλάβει ο χριστιανός ν απαντήσει εκείνη είχε ήδη πάρει την αδήλωτη βαλίτσα της απ το χερούλι και βάδιζε με σταθερό και δυναμικό βήμα προς την είσοδο του ξενοδοχείου με τα πανψηλα τακουνια της να κάνουν τον χαρακτηριστικό ήχο καθώς χτυπούσαν στο πεζοδρόμιο.

Στην άλλη πλευρά της Αθήνας όχι και τόσο μακρυά απ την Ελίζα ένας νεαρός ζούσε μια τελείως διαφορετική καθημερινότητα απ ότι εκείνη .
Αραγμένος στον καναπέ στο διάρι του ηταν ο Αλέξανδρος Σταθάτος με το λάπτοπ ακουμπησμενο στη κοιλιά του και το κολλητό του καθισμένο στο πάτωμα τρωγωντας ότι περισσέψε απο τη χθεσινή πίτσα . Ο ίδιος όντας ετών 26 με το αριστουχο πτυχίο του στην αρχιτεκτονική ανα χείρας ασκόντας το πιο υποσχόμενο επάγγελμα του αυριο :άνεργος .
<< Μαλακά θα σκασεις μπας και στείλω κανά κωλοβιογραφικο ;>> Φωνανε ο Αλέξανδρος στον κολλητό του το Κώστα ο οποίος στο μεταξύ είχε αποτελειώσει τη πίτσα και είχε πιάσει τη κιθάρα του Αλέξανδρου προσπαθώντας αποτυχημένα να παίξει κατι . << Γιατι ρε πιστεύεις στ αλήθεια ότι υπάρχει και η παραμικρή πιθανότητα να βρεις δουλειά ?>>. Σαμπως είχε και άδικο; Ο ίδιος είχε αποφοιτήσει απο το πανεπιστήμια εδώ και ενα χρονο και τα πράγματα κάθε άλλο παρά βολικά του ήρθαν . Εδώ και ενα χρονο είχε ταράξει στα βιογραφικά ολα τα πιθανά γραφεία και εταιρίες αλλα συνήθως δεν λάμβανε καμία άπαντηση και οι ελάχιστοι που είχαν την ευγενή καλοσύνη να του απαντήσουν έγραφαν πάντα τις ίδιες αρλούμπες μετα απο μια τεράστια εισαγωγή που σου χρυσώνει το χάπι έρχεται η καθοριστική πρόταση <<... Κύριε Σταθάτο λυπουμασται πολύ αλλα στην εταιρεία μας δεν υπάρχει καμία διαθέσιμη θέση αυτή την εποχή >> Ή η άλλη αγαπημένη καραμέλα κάθε εργοδότη << Λυπουμασται πολύ αλλα δεν τηρηται τις προδιαγραφές μιας και δεν έχετε καθόλου προϋπηρεσία στον τομέα >> Πως να την απόκτησω την κωλοπρουπηρεσια αν δε μου δώσει κανεις μια ευκαιρία παρέμενε εδω και μήνες μια απο της άλυτες απορίες του Αλέξανδρου μαζί με το τι ειναι ο άνθρωπος ? υπάρχει Θεός ? να ζει κανεις ή να μη ζει και αλλα συναφή .
Έτσι κατέληξε να δουλεύει τα πρωινά σε συνεργείο αυτοκινήτων μιας και απο μικρός πιαναν τα χέρια του και μερικά βραδια σε πιτσαρία ( εξου και η πίτσα).
Αφού το φιλοσόφησε κανά λεπτό το θεμα άφησε το λάπτοπ απο πάνω του και σηκώθηκε απο τον καναπέ που είχε βουλιάξει για να τεντωθει .
<< Ρε συ τι θα κάνουμε σήμερα >> ρώτησε ο Αλέξανδρος τον κολλητό του κοιτώντας τον.
<< σύμφωνα με τους άκριβης υπολογισμούς μου βγαίνω δε βγαίνω για καμία μπύρα >> Κοιταχτηκαν και σκασαν στα γέλια και οι δυο οι κατάσταση που επικρατούσε στη Ελλάδα ηταν ή για γέλια ή για κλάματα . << Πάντως αυριο θα παμε στη πορεία ρε μαλακά ε;>> συνέχισε ο Κώστας.
<< Ναι ρε έχουμε χάσει ποτέ πορεία τα τελευταία χρόνια για να χάσουμε τωρα ;>> Ο Αλέξανδρος γύρισε και πήγε προς τη πόρτα πήρε τα κλειδιά του και κοίταξε τον φίλο του << Σήκω παμε για τη μπύρα που λέγαμε μπας και σου βρούμε κανά γκομενακι γιατί απο τοτε που σε παράτησε η Βάσω όλο σε μένα τη βγάζεις και δεν αντεχεσαι άλλο>> Ο Κώστας τον πλησίασε << Δε με παράτησε αυτή εγω την ετζασα >>
<<Καλα ότι πεις >> . Μ αυτά τα λόγια βγήκαν και οι δυο απ το σπίτι με προορισμό το συνήθεισμενο τους στέκι .