"Buradaki bütün masum insanlar için,haksız yere canı alınan insanlar için,yaşadıkları zorluklar yüzünden gözyaşı döken insanlar için ödeyeceksin bedelini."
Göz kapaklarım yavaş yavaş hafifleşiyor ve açılıyordu.Etrafa göz gezdirdim,hala karanlıktı.Bir süre pencereye baktım.Aklıma sabahken yapmayı planladığım bir iş geldi.Ayaklarımı yere koydum ve esnedim.Kalkınca yanımdaki feneri kapıya doğru parmak uçlarımla yavaş yavaş yürüdüm.Kapıyı ses çıkarmadan açtım ki evdeki kimse uyanık olduğumu anlamasın.Aynı şekilde aşağı kata doğru yürüdüm.Amacım girmemin yasak olduğu odaya gizlice girmekti:Bodrum katı.
Anahtarı,öğlen amcam yemek yapmakla uğraşırken onun arka cebinden çalmıştım.Bodrum katının kapısını açıp içeri girdim.Merdivenlerin ahşabı eskiydi.Karanlık olduğu için duvarlar hakkında bir fikrim yoktu.Hiçbir şey görmeden,sanki ezbere biliyormuşum gibi aşağı indim.Bodrum katı zifiri karanlıktan ibaretti.Odamdan aldığım fenerin ışığını açtığımda etrafı inceledim.Çeşitli raflar ve raflarda rastgele eşyalar vardı.Bodrumun bu görünümünden evin eski olduğu belli oluyordu.Bodrumu gezerken raflardan birinde tozlu bir fotoğraf albümü gördüm.Tam alacakken arkadan bir ses geldi.Arkama döndüğümde gözlerim fal taşı gibi açıldı.Gördüğüm şey bir yaratıktı.Siyahtan siyah derisi,uzun ve zayıf uzuvları vardı.Gülümsemesi hiç masum değildi,korkunçtu.Gözleri de sadece iki aydınlanan noktadan ibaretti;kafası bir daireydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Korktuğum için kendi çığlığımı içimde tutamadım.Ama çığlığım o kadar gürültülüydü ki;sesimi üst kata duyurmuşum.Üst kattan adım sesleri geliyordu.Arkama tekrar baktığımda canavar yok olmuştu.Belliydi ki amcam bodrum katına geliyordu.Ben ise yakalanmamak için kocaman bir kutunun arkasına saklandım.Amcamın adımlarının sesi git gide yükseliyordu;amcam bodruma hızlı adımlarla gidiyordu.Ben yanıma aldığım feneri söndürüp amcamın gelmesini bekledim.Saklanırken kafamı biraz daha eğdim,çünkü boyum birazcık uzundu.Bir anda kapılar açıldı,adımlar yaklaştı.Amcam bodruma girince bağırmaya başladı:
"MARIAM!MARIAM!BEN SANA 'BURAYA GİRMEK YASAK' DEMEDİM Mİ?!"
Amcamın ses desibeli yüksekti,fakat en üst kata gelecek kadar değil.Beni bulmak için her yere bakıyordu ki;ben yanlışlıkla kafamı kaldırdığımda benim olduğum yöne bakıyordu(Nasipte varmış).Amcam bana doğru hızlı adımlarla yaklaştı;sinirli olduğunu yürüyüşünden anlamıştım.Artık yanımdaydı;yapacağım bir şey yoktu.Yakından baktığımda:Amcamın yüzümde her zamanki gibi bir asabilik vardı.Korkudan ve utançtan ona bakamadım.Bana doğru eğildi ve kısık sesle konuştu;sakin olmak için kendini zorluyordu sanırım:
"Mariam.Burdasın."
Bana bağırmadığı için ona şaşkınlıkla baktım,çünkü normalde kızdığında hep sesi yükselirdi.Belki de uyuyanları rahatsız etmemek içindir.
"Anahtarı bana ver."
Ben donakaldım.Ama aptal gibi "Anahtarı almadım ki amcacığım." diyemezdim.Pijamamın cebinden anahtarı çıkardım ve ona uzattım.O ise anahtarı elimden agresif bir şekilde alıp kendi cebine koydu:
