ilk gün ışığı

1 bölüm üçgenin içindeki gül

Ankara'nın kavurucu yaz sıcağında gece'nin daha serin olması umuduyla hazırlanıp çıktım. evime yakın bir yerdi gerçi evim denirse, teyzemin eviydi, ben orada misafirdim teyzem bana burası senin evin istediğin gibi takıl desede ben kendimi bir sığıntı olarak gördüm ve görmeye devam edecektim beş yıldır kendimi sığıntı gibi hissediyorum ,bu beni her yönden etkiliyor hem piskolajik ,hem fiziksel, zayıftım ve gözlerimin altında torbalar oluşmuştu . Akşam 21.30'du parkta piknik yapan aileler ,çığlık atıp neşe ile oyun oynayan çocuklar,hepsinden uzak parkın neredeyse her yeri gözükücek boş bir bank bulup oturdum. parkı izliyordum ,telefon sesiyle irkildim telofonun ekranına baktığımda teyzemin beni aradığını gördüm ve bu çok tuhafıma gitti normalde saat 00.00'da olsa beni aramaz sadece nerede olduğumu sorardı aramızdaki sohbet bundan ibaretti telofonu açtığımda kulağıma götürmek yerine hoparlöre aldım "kızım geç oldu hadi eve"dedi bu gerçekten tuhafıma gitmişti çünkü evden çıkalı daha 10 dk geçmişti "tamam"dedim ve telefonu kapattım
Bu tuhaftı içten içe tedirgin oldum sakin adımlarla eve doğru ilerlerlemeye başladım evin önüne geldiğimde ışıkların kapalı olduğunu gördüm ve kendimi koruma amaçlı yerden elime taş aldım ve Temkinli adımlarla kapıya doğru ilerledim elimdeki anahtarı kapı deliğine takıp ağır hareketlerle çevirdim ve içeriye doğru ilerledim birden kulaklarımı dolduran o sesi duydum "SÜRPRİZ"şaşırdım ve şaşkınlıkla elimdeki taşı yere düşürdüm ,benden iki yaş büyük olan kuzenim yanında benden beş yaş küçük olan kuzenim ve onların arkasında kapının pervazına yaşlanmış duran teyzeme baktım küçük olan kuzenim elimdeki taş yere düşünce "bu taşı ne yapıcaktın"diye sordu aynı soruyu teyzemde sorucak gibi bakıyordu ama tam cevap vericekken büyük kuzenim bu soruyu duymazlıktan gelerek elindeki pastayı bana uzattı ve üstündeki yazıyı gördüm HAYIRLI OLSUN şaşkınlıkla büyük kuzenime bakıp "nasıl"dedim büyük kuzenim'de "çok istediğin İstanbuldaki bilgisiyar bilimleri bölümünü kazanmışsın "dedi ve bu haberden sonra hiç olmadığı kadar çok sevinmiştim tek tek herkeze sarıldıktan sonra büyük kuzenime "ne zaman gidicem"diye sordum kuzenimde bana "önümüzdeki ay İstanbul'a otobüsün kalkıyor"dedi ve hüzünlü bir şekilde gülümsedi kuzenim pastayı teyzeme doğru uzattı teyzem pastayı alıp mutfak tabaklara koydu herkez pastasını aldıktan sonra oturma odasına geçtiler ben pek fazla ortam sevmediğim için odama gelicektimki küçük kuzenim beni durdu ve "bugün komik filimler izlicez sende bizimle İzel nolur"dedi evde sadece ona bişey diyemiyorum onu kırmadım ve birlikte salona girdik bir film seçtiler bende bir kenara oturup pastamı yemeye başladım çok yorgun hissediyordum kendimi filmide dikkatli izlememiştim bazı sahnelerini görmüş gülmüştüm izliyordum ama hiç dikkat etmemiştim film bitmek üzereyken pasta tabağı mı mutfağa koydum ve teyzeme çok yorgun olduğumu söyledim  teyzem anlayışla kafa salladı ağır adımlarla odama doğru ilerledim üzerimdeki kot pantolon ve tişörtü çıkarıp rahat pijamalarımı giydim yatağın üzerine uzandım ve üniversitede ilk günümü düşünmeye başladım kimler olacaktı nasıl tipler olucaktı acaba herkez yalnızımı olucaktı .bu saçmaydı çünkü onların bi ailesi vardı onlar için endişeleniyorlardı benim kimsem yoktu arkadaş,aile gerçi bir tane arkadaşım vardı yan mahalleden zeynepti Afif kilolu gözlüklü yanağında ben olan çok tatlı bir kızdı benim aksime o çok mutlu sevimli neşe dolu bir kızdı telefonuma mesaj sesi geldiğinde doğruldum ve koltuğun üzerindeki telefonumu elime aldım zeynepten bir mesaj geldiğini gördüğümde hemen mesaj kutusuna girdim .
Uyudun mu?

Sayılır

Güzel İstanbul'a gittiğini duydum

Büyük ihtimalle küçük kuzenim dayanamayıp ağzından kaçırmıştı

Evet

Hayırlı olsun banda izmir çıktı

Bu çok güzel bir haber herzaman gitmek istediğin yer çıktı desene (gülen emoji)