Vay vay.. Gojo'nun sürtüğü de buradaymış." Adamın yakasında olan ellerini daha çok sıkılaştırdın. Tüm gözler merakla sizi izlerken bu kansız herifin senden gelecek bir hamleyi beklediğini çok iyi biliyordun
"Bana öyle seslenme."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerini açmak için kendini zorladın. Bedenin ağrı ve yanma hissi içinde kavruluyordu. Buraya geleli kaç saat geçtiğini bilmiyordun ama çinkoların arasından vuran ışıktan çoktan bir gün geçtiğini anlayabiliyordun. "Günaydın uyuyan güzel." Zenin elindeki kanlı bıçağı bir köşeye fırlatıp yanına geldi "siktir git." Ağzına dolan pis kanı onun suratına tükürdüğünde sinirle bağırdı.
Bir açılıp bir kapanan bilincini sadece bu adamdan nefret etmeye odaklamıştın. Hayatın boyunca kimseyi üzmemek için uğraştın, herkesin gözünde iyi bir izlenim bırakmak için çabaladın ama hepsi senin bu odada yalnız kalmanla sonuçlandı. Belkide amcan yokluğunu fark edip çoktan Satoru'nun evini basmıştır ve orda da olmadığını öğrenince seni aramaya koyulmuşlardır. Gojo'nun şu an Miwaza evini altını üstüne getirdiğinden bir haberken umut ettiğin tek şey buydu.
Zenin başından aşağı buzlu suyu döktüğünde düşüncelerinde nefesin gibi hızla kesilmişti. Başını daha fazla tutamadın ve öne doğru düştü. Yerde duran cam parçasına gözlerin takıldığı anda ise bedenin hayatın boyunca hiç olmadığı kadar kin ve nefretle doldu. Çam parçasında ki yansımana baktığında acıdan beyazlamış saçlarını gördün ve kaosun bedenini ele geçirmesine izin verdin. Annenin yıllar önce seni asla kullanmaman için tembihlediği bu tekniği zamanla unuttuğunu düşünmüştün. Ancak etrafında mor bir ışık hüzmesi olarak dolaşan saf kaos, hala damarlarında aktığını kanıtlıyordu.
"Bu ne sikim? Miwazaların yeni tekniği falan mı?" Başını kaldırdın ve Zenin'e baktın "Tam tersi, en eski teknikleri." Mor ışık, ses hızında haraket etti . Haruki Zenin'in kafasını bedeninden ayırdı. Zeninle beraber tekniği de yok oldu, bacaklarındaki dokunaçlardan kurtuldun ve yavaşça bedenin olduğu yere ilerledin "merhamet etmeyeceğimi söylemiştim." Zor aki attığın bir kaç adımdan sonra yere yığıldın gördüğün son şey cesedin üzerine konan parlak kelebek ve arkadan gelen amcanın sesleri oldu. . . . . Geçmişi halledip ana olay örgüsünün bı kısmını oturttugumuza göre yavaş yavaş lise dramlarina baslasak miii
