!Kitap ilk bölümlerde İtalya'da geçiyor bu yüzden bütün konuşmalar İtalyanca!
🌌
Bazı günler vardır uyandığınızda kendinizi huzurla dolmuş hissedersiniz, bazı günler vardır ki uyandığınızda içinizi çok büyük bir huzursuzluk kaplar ve gitmez. Bazı anlar vardır hiç yaşanmasın istersiniz, bazı günler vardır unutmak istersiniz, bazı insanlar vardır hayatınıza hiç girmemiş olmasını istersiniz. Ama o anlar yaşanır, o günler asla unutulmaz ve o insanlar bunu dilediğinizde çoktan hayatınıza girip alt üst etmiş
olur.
🌌
"Olmuyor Jasmine. Bu kaçıncı deneyişimiz? Bunu ailene bildireceğim."
Haklısınız efendim. Lütfen son bir kere daha deneyelim."
"Bu son Jasmine. Bu son." Anais'in sözleriyle titreyen ellerini piyanonun tuşlarına tekrar götürdü genç kız. Ailesiyle arası iyiydi evet ama derslerinde ve kurslarında başarısız olursa affetmezlerdi. Ellerini piyano tuşları üzerinde uyumlu ve ahenkli bir şekilde hareket ettirmeye çalıştı ama olmuyordu işte bu parça çok zordu. Yapamıyordu bunu. "Olmuyor işte Jasmine. Zorlama ailene bildireceğim. Performansında düşüş var. Ek saatler isteyeceğim senin için. Kursunu birkaç gün daha fazla ekleme yaparsak ilerleme kaydedersin. Şimdi eve git. Ben ailene bilgilendirme yapacağım."
"Anais lütfen, lütfen onlara haber verme. Yemin ederim çalışacağım sadece haber verme lütfen." Gözleri dolmaya başlamıştı bile genç kızın ama bu Anais'in umurunda değildi. Jasmine'in ailesinin ona kızıp kızmamasını umursamıyordu. Jasmine ve ailesi onun için sadece müşteriydi, para verecek insanlardı o kadar. Ailevi kişisel mevzular onu ilgilendirmiyordu. Eğer bunu aileye haber vermezse müşterisini kaybederdi ve bu onun için çok kötü bir şeydi.
"Umurumda değil Jasmine, yapamadın ve bunu ailene haber vereceğim. Git." Genç kız sadece başını sallayarak onayladı onu. Verecek cevabı da kalmamıştı. Gerginlikle terleyen avuçlarını kot eteğine sürtüyor akşam olacakları düşünüyordu. Nefes almak bile zor gelirken bir de eve mi gidecekti? Tabii ki gitmemeyi tercih ederdi ama her yere giderken yanında olan korumaları atlatıp kaçamazdı. Daha bale, resim ve dil kursuna gidecekti bu yüzden beklemeden arabaya bindi ve korumaların onu bale kursuna götürmesini bekledi.
🌌
"Öyle değil Jasmine. N'oluyor sana bu dönemlerde başarın gittikçe düşüyor. Yarışmalara iki ay kaldı farkında mısın?"
"Haklısınız efendim çok üzgünüm, bir deneme daha yapalım mı?"
"Yapalım Jasmine. Bu seferlik ailene bildirmeyeceğim bir daha olmasın."
"Çok teşekkür ederim efendim." Denemeler, dönüşler, atlayışlar, zıplayışlar. Bale yapmayı severdi aslında ama bugün nedensiz bir şekilde hiç bir şeyi beceremiyordu ve bu durum aşırı sinirlerini bozuyordu. Neyse ki bale öğretmeni anlayışlı bir kadındı ve bu seferlik bildirmeyeceğim dediyse bildirmezdi.
"Bugünlük bu kadar yeter Jasmine. Bir dahakine daha çok çalış."
"Tabii ki efendim sizi hayal kırıklığına uğratmayacağım."
