22.06. 2024'te yazılmaya başlanmıştır.
🌑
Değişmişti.
Dünya kalbini kırmıyordu artık. Hiç bir şey ilgisini çekmiyordu. Etrafındaki kalabalıkları boş gözlerle izliyordu.
Ne kadar sığ olduklarını düşünüyordu.
Ne kadar kibirli, ne kadar bencil, ne k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Sabah baş ağrısıyla uyandığım için kendimi çok huzursuz hissediyordum. Yatakta yan tarafıma dönüp yastığın altına elimi uzattığımda ayaklarımı da gerdirip kendimi bir nebze de olsa rahatlatmaya çalıştım. Bugün babamın ayda iki kere olan rutin kontrol günüydü. Annemle akşama doğru çıkacaklar, yarın akşam geleceklerdi. En sevdiğim günler her zaman babamın evde olmadığı günler olmuştu. Tabii ki kapıyı üstümden kilitler öyle giderdi ama nerden bilebilirdi yedeğini çıkarttığımı.
Akşam onlar gidince çıkalım dışarı hava alalım kız.
Aklımı karıştırma!
İki elimi başıma koyduğumda yatağın üstünde bağdaş kurup oturdum. İlaç içsem iyi olacaktı. Sarsak adımlarla dolabımdan kısa kollu bir tişört çıkartıp altıma eşofman altını aldığım gibi hemen kıyafetlerimi yatağın üstüne atıp duşa girdim.
Bugün evde olacağım için uzun kollu giymeme gerek yoktu. Akşam çıkarsam ona göre üstümü değiştirirdim nasıl olsa.
Saçıma havlu sarıp diğer işlerimi hallettikten sonra üstümü giyinip salona gittim.
Annem kahvaltı hazırlamış bizi bekliyordu. Masadaki yerime hemen geçip tabağımı yavaş yavaş doldurmaya başladım.
"Öğleden sonra gideceğiz yolumuz uzun sakın dışarı çıkmaya çalışma biz gelene kadar burada bekleyeceksin." babama göz ucuyla bakıp kahvaltıma devam ettim.
"Ben konuşunca cevap ver bana!" Sabah sabah daha fazla bağırmasını duymak istemediğim için ilk önce yavaş hareketlerle elimdeki çatalı masanın üstüne bırakıp ağzımdakileri çiğnemeye başladım. Gözlerimi açık mavi gözlerine dikip tek kaşımı kaldırdım.
"Anahtar mı var dışarı çıkayım? Her seferinde aynı şeyi söylüyorsun. Ben duymaktan bıktım sen söylemekten bıkmadın." elime çay bardağımı alıp sesli bir yudum aldığımda sırtımı sandalyeye yaslayıp tepkisini izledim.
"Dilin papuç gibi olmuş senin! Karşında baban var senin kendine gel!" sertçe çatalını masanın üstüne bırakıp öfkeli gözlerini nefret ettiğim gözlerime dikti.
Oturduğum sandalyede dikleşip ellerimi masanın üstünde birleştirdim.
"Senin de karşında kızın vardı hatırlatırım. Beni şu an ki halime getiren sensin. Şimdi sakın şikayetlenme bana. '' Onun aksine oldukça sakin konuşup masadan kalktım.
Göz ucuyla anneme baktığımda gözleri dolu dolu bana baktığını gördüm. Bu görüntüye daha fazla dayanamayacağımı bildiğim için önüme dönüp hızla odama gittim. Masamın altındaki ilaç kutumu çıkartıp ağrı kesici içtiğimde kendimi yatağın üstüne atıp tavanı izlemeye başladım.
