Saklı Gerçekler | Irondad [ Ara Verildi]

Yoksa? / 2

Evet Nasılsınız? Önceki bölüm ile ilgili ne düşünüyorsunuz? Yani Benjamin ile ilgili olan bölüm. Onun sonuna not koymak istemedim. Bu tatlı ânı bozmak istemedim... Aslında Ben ' in doğumu ve sonrası beni azıcık zorladı ne yazmam gerektiğinden emin değildim o yüzden yer yer anneme ve arkadaşıma sordum. Neyse daha fazla uzamadan bolume geçiyorum hepinize iyi okumalar :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~ Hatırlatma ~

Bir süre sonra hastaneye gelmiştik, inip hastaneye giriş yaptık tabii Bayan Stark hâlâ benim kollarındaydi ve onu bırakmaya da niyetim yok. Onu boş bir sedyeye yatırıp Harley ' yle beklemeye başladık, doktor gelince ne olduğunu sordu." Şehirde saldırı oldu biliyorsunuzdur, onu bulduğumda baygındı. Durumu nasıl?" diye açıkladım yani doğru buydu... Doktor " Evet biliyorum, bir kaç yaralımiz var ama durumları iyi, birisi ilk yardımda bulunmuş." dedikten sonra muaniye başladı, bizde kenarda bekliyorduk. Kafam, psikolojim iyice alt üst olmuştu... Omzumda bir el hissettim, bakışlarımi oraya çevirince Harley' i buldu gözlerim." O iyi olucak... " demesiyle başımı salladım sadece...

Doktor işi bitince her şeyin normal olduğunu ancak yine de her ihtimale karşı kan örneği alınacağını şimdilik normal odaya geçeceğimizi söyledi.

------------- ------------ --------------- ---------- -----

Odaya geçtiğimizde sessizce onu izliyorduk. Harley ' in " Morgan kiminle?" diye sorduğunu duydum. Tabii ya Happy' ye haber vermeyi unuttum!

Peter : Happy 'ye haber vermeyi unuttum 🤦🏻‍♂️!

Harley : Tamam tamam sorun yok ben simdi habe -

Tam bu sırada onun telefonu çalmıştı. Cebinden çıkarıp kimin aradığına baktı ama anlamadıgim bir şekilde yüzünde buruk bir gülümseme ama hafif sinir de okumuştum sanki? Bu garibime gitti. " Bir sorun mu var?"

Harley : Ha? Hayır hayır sadece... Önemli bir telefon hemen dönerim, sen Happy ' yi ara.

Konuşmama fırsat verenden çıkmıştı. Ama kötü haber : telefonum o evde kaldı, ya da kulede... Offf işler iyice karıştı artık kafam almıyor... O adam kimdi, beni nerden biliyordu? Harley nasıl beni tanıyabilirdi, en önemlisi beni nasıl hatırlıyordu? Doktor Strange herkesin unutmasını sağlamıştı herkesin. O adam...  " Tony Stark yaşıyor " demişti. Bilmiyorum gözümle gördüğüme mi inanayım yoksa duyduğuma mi? Özellikle de hiç tanımadığım bir adama?

Bunları düşünürken annemin saçlarıni okşuyordum. " Söz veriyorum eğer Bay Stark yaşıyorsa onu bulucam... Anne..." kulağına fısıldadım bunu, onu orda kaybedebilirdim. Annemi bir kere kaybetmiştim, öz annemi de kaybedemem... Artık biliyorum ki bu her ne kadar garip gelse de, benim için zor olsa da ona " Anne " demem gerekiyor, onu da mutlu ederdim... Yüzümde buruk bir gülümsemeyle onu izledim bir süre. Kısa bir süre sonra Harley dönmüştü. " Happy ' yi aradın mı?" merakla sordu ama ben olumsuzca başımı salladım " Hayır. Telefonum yanımda değildi. Sen arar mısın?" sonra da mahçupca sordum.

Harley : Elbette :)

Happy' yi arayıp durumu anlattı, Morgan ' a da bir şey çaktırmamasini tembihledi. Morgan' ın sesini duyunca gülümsedik " Nasılsın Morgan?" ikimizde aynı anda sormuştuk bunu.

Morgan : İyiyim ama annem için endişeleniyorum. O iyi mi? Haberlerde Örümcek Adam ' ın onu kurtardığını gördüm.

Peter : Evet iyi. Sen annemiz için resim çiz olur mu? Gelince ona verirsin hem biz birazdan geliriz.

Harley : Ve sakın Happy' nin sözünden çıkma.

Morgan : Tamam, Happy amca telefonu istiyor.

Happy 'nin sesini duyunca güldük çünkü " Amca mi? O kadar yaşlı değilim" demişti. Onunla konuşup, telefonu kapatıp sonuçların çıkmasını bekledik.

~ 1 Saat Sonra ~

Annem uyanalı yarım saat olmuştu, sonuçlar çıkınca doktor gelmiş, her şeyin normal olduğunu söylemişti. Çıkış işlemlerini yapıp hastaneden Harley ' in arabasıyla ayrılıp eve dönmüştük.  Morgan yaptığı resimleri gösterip hem resimlerin hem de kendisinin nasıl olduğunu sormuştu. " İyiyim tatlım endişelenmene gerek yok... Resimlerin her zaman ki gibi çok güzel :)"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aksam olduğunda Happy odasına çekilmişti, anlaşılan Morgan ' la ilgilenmek onu yormuş. Haberlerde   garip bir kahramandan bahsediyorlardi :

" Evet Boris, son zamanlarda garip biri görünmüş. Siyahlarla kaplı ve yüzünde maske olduğu söyleniyor ve hatta bu kişi Örümcek Adam' a da yardım etmiş."

O adamı hatırladım da sahi kimdi o? Bu soru defalarca kez kafamda dolanıyordu... Bir dakika olabilir mi? Hayır hayır Harley ' nin onun gidişinden gelmesi tamamen tesadüf olmalı, beni unutan biri nasıl benim Benjamin olduğumu bilsin ki? Hem herkes Benjamin' in öldüğünü sanıyordu.

Harley : İlginç...

Tepkisi habereydi... Gerçekten ilginç ve garipti. Yarın ilk iş bu gizemli kahramanın peşine düşeceğim ama şimdi dinlemeliyim. Gerçekten yorucu bir gün oldu benim için. Annem, Morgan ' la birlikte uyuya kalmıştı... Çok tatlılardi, gülümseyerek Harley' e döndüm " Sen Morgan ' ı al bende annemizi."

Harley : Tamam...

Yorgundu belli. Bende ama sevdiklerimiz her zaman bize güç verirdi ve şimdi de öyle oluyordu. Onları kucaklayıp merdivenlere yönelip tırmandik , Harley' e iyi geceler dileyip ve tabii ona hangi odanın annemin olduğunu sordum sonuçta ara ara onlarla kalıyordur. Söylediği odaya giderken iyi geceler diledim ona. Belki aynı yastaydik ama o benden beş yaş büyüktü...

Annemi yatırıp üstünü örtmüş odadan çıkıyordum ki bilegimdeki el ile durmak zorunda kaldım ve baktığımda onun koluma sıkı sıkı sarıldığıni gördüm. Adımı sayıklıyordu. " Shh... Shh... Burdayım anne... Burdayım." saçlarıni okşayip baş ucuna oturdum ama bastıran ağırlık ile uykunun kollarına teslim ederken kendimi, aşağı kaymış farkında olmadan başımı onun omzuna yaşlanmıştım...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Evet part 2 de bu şekildeydi ne düşünüyorsunuz?

Lütfen oy ve yorumları eksik bırakmayın 🙏 ben burda bir emek harcıyorum gerek kurgu olsun gerek yazmak... Ama lütfen emeğimi görmezden gelmeyin lütfen. ( sadece benim değil diğer kitap ve yazarların. Hepimiz ayrı ayrı emek harcıyoruz 🙏)

Herkese iyi geceler :)