DÜŞMAN

Mercedes'im

İyi okumalar.

-

-

-

-

"Abi, tamamız biz. Komut bekliyoruz senden. "

Kısık gözlerimle etrafa baktım. Bugün o OROPSU çocuğunu buraya gömecektim.

Beni şikayet ettikten sonra, bir süre polislerle uğraşmıştım. Neyse ki, benim silahıma ait barut izleri olmadığı için salmışlardı.

Hoş, zaten tutuklayamazlardı. Devlet'in buna gücü yetmezdi. Ben Kartal Karakurt'tum kimse beni içeriye alamazddı.

İntikam içime doğuyor, her beklediğim bir dakika nefesimi kesiyordu. İçeriye girip onu parçalara ayırmak istiyordum. Ölümü benim elimde olsun istiyordum, o bana bakan mavi gözlerini yerinden çıkarmak istiyordum, derisini soyup parçalarını köpeklerime yedirmek istiyordum.

O kadar hayalim vardı ki...

Hepsi de sıra sıra olacaktı.

Beni uğrattığı zararın acısını çıkaracaktım.

"Fırat, sağ taraftan girin. Alt katta ki bodrum boştur. Merdivenlerden evin içine çıkın. Gerizekalı herif bütün çalışanları gönderdi farkedilmezsiniz. Yine de tedbiri bırakmayın. "

"Tamamdır abi. "

Fırat harekete geçmişti. Ona güveniyordum, emindim ki o evin içine girecekti.

"Ahmet, sizde dışarıdakileri halledin. Evin içinde adam pek yok, toplasan 3-5 kişi. Onları hallederler. Sizde evin dışındaki Arman'ın köpeklerini halledin, içeriye girerlerse, bizimkiler zorlanabilir. Ne kadar az adam, o kadar çabuk Arman'ı öldürme zevki. "

Düşündükçe zevke geliyordum.

Arman terasta gözüktü. Şuanlık her şey normaldi. Yukarıda olduğuna göre içeriye giren adamları görmezdi. Diğerlerini de susturucu silahla halledeceklerdi. Şimdi de nefesini kesebilirdi, ama yapmayacaktı. Önce acı çekmeliydi.

Arkasında beliren adamla yutkundum...

İşte asıl nefretimin sebebi oradaydı.

Demir Şahin.

Arman Şahin'in babası.

İkisi orospu çocuğu yan yana, ne kadar da tatlılardı.

"Bir taşla iki kuş, şansa bak. Ben istedim bir Arman, Allah verdi ikinci Arman. "

O ikisi de birbiriyle aynıydı. Babasının oğlu lafını bir tek Arman doldururdu. Neyse ki, ilerleyen günleri olmayacaktı.

"Abi, alt kat tamam. 2 . Kata çıkacağız. O yüzden bizimkiler ellerini çabuk tutsunlar. "

Fırat'ın kısık sesiyle harekete geçtiler. Ben uzaktaydım. Elimde duran keskin nişancı silahımla, Arman'ın gülümseyen yüzüne izliyordum. Parmağım tetiğe gidiyor, geri çekiyordum. Sakin olmalıydım. Nasıl olsa benim elime geçeceklerdi. Sonları olacaktım aceleye gerek yok.

İlk kurşunu ben atacaktım, o yüzden kapının önünde duran, Arman'ın köpeklerinden birine ateş ettim. Arkadaşı devrilince yanında ki panikle silahını çıkardı, sadece o değil hepsi öyle. Kısa bir çatışma başlarken, Arman aşağıys bakıp babasını hemen içeriye yolladı. Gözleri beni arıyordu. Buldu da, o uzaklıktan bile mavi gözleri kara gözlerimle buluştu. Orospu boncuk, sikecektim o Gözlerini.

Sinir yerine yüzünde bir gülümseme oluştu. Kancık psikopattı.

Telefonunu çıkarttı. Bir süre sonra düşen bildirimle kaşlarımı çattım. Telefonumu çıkarıp ekrana baktığımda yutkundum.