Zamanın ve mekanın ötesinde, ışığın ve gölgenin dans ettiği yerde, kaderin kılıcı kahramanların ruhunu şekillendirir. Bu, sadece cesaretin değil, aynı zamanda hayal gücünün de sınandığı bir dünya.
*
Daha anne karnında mühürlenen 23 çocuk...
Ve bunl...
Merhaba sevgili okurlarım bölüm için hepinize iyi okumalar dilerim ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 Katy perry -E.T 🎶
______________________________________________
(AZRA DEMİR)
Orman soğuk ve karanlıktı. Buraya ilk geldiğimiz zamanki gibi güneş tepede değilde tamamen ortalıktan kaybolmuş, yerini ise simsiyah bulutlar ve şiddetli bir rüzgar almıştı. Sallanan ağaçlar karanlıkta bir gölge gibi görünselerde kendimi yürümeye devam etmek zorundaymış gibi hissediyordum.
Her yanından geçtiğim ağaç sanki rüzgarla sallanıyor daha sonra kendiliğinden duruyor gibiydi. Sanki sadece rüzgar benim etrafımda oluşuyor, sadece benim geçtiğim yerlere etki ediyor gibiydi.
At nallarının sesini duydukça bedenim zangır zangır titriyor, her an yere yığılacakmışım gibi bir korku içimde uyanıyordu.
Önümde denizin ortasında yükselen kaleye bakarken buraya nasıl geldiğimi bile hatırlamıyordum. Kale o kadar büyüktü ki her yanından kuleler yükseliyor ve onlarda merdiven ile birbirlerine bağlanıyordu.
Uçurumun kenarına geldiğimde arkamda ki sesler gittikçe yaklaştı ve tam arkamda son buldu. Attan inen kişinin kim olduğunu bilmiyordum ama dönüp bakamıyordum da çünkü tek yapmak istediğim uçurumdan atlayıp, kendimi denizin azgın sularına bırakmaktı.
"Beyaz kristal..." diye seslenen kişinin sesi bana hiç tanıdık gelmiyordu. Bana neden böyle seslendiğini sorgulamak bile istemiyordum.
Azra!" adım tekrara kulaklarımı doldurduğunda boğazımı yırtarcasına haykırmak istedim. Haykırıp, tüm enerjimi bir anda bitirmek istedim. Üzerimdeki pelerini yavaşça yere bıraktığım da kalbimi değil beynimi dinlemeyi tercih etmiştim.
"Azra uyann!" Bu tanıdık gelen ses gittikçe netleşiyordu. Bedenimi tamamen uçurumdan aşağı bıraktığım da tek duyduğum ses az önce bana "beyaz kristal" diye seslenen adamın sesiydi...
"Hayırr!" arkamdan haykırışı tamamen kesildiğinde o an her şey son bulmuştu.
***
"Azra uyan artık!" efil'in sesi kulaklarıma dolduğunda uzandığım yerden sıçrayarak uyandım. Bir kaç dakika uyuya kaldığım koltuğun rahatsızlığını düşündüm ve boynumu önce sağa sonra da sola yatırarak esnemeye çalıştım.
