İmkansızın Peşinde

Holding

Tak tak tak

"Bir dakika!"

Aceleyle elimdeki notu yastığın altına atıp kapıyı açtım.

Gelen benim özel hizmetçim ve aynı zamanda arkadaşım olan Arvin'di. Arvin in ailesi türk değildi ve oldukça zor geçiniyorlardı. Ben beş veya altı yaşlarındayken annesi, erkek kardeşi ve Arvin, Parlak Holding in kapısına gelmişti. Babam onlara bakmaya tenezzül bile etmemişti ama abimle biz merak edip gitmiştik, orda Arvin in annesi olan Nur hanım ın aslında çok iyi bir aşçı olabileceğini öğrenmiştik, abim, babamdan izin isteyip Arvin'in annesini özel aşçımız olarak almıştı, Arvin in erkek kardeşi, özel şoför ve bahçıvanlık yapıyordu ama Arvin pek de iş yapamıyordu... Bu yüzden babam onu evden atıcaktı. O gün Arvin yanıma gelmiş sabaha kadar kucağımda ağlamıştı, sabah babam bizi o şekilde sarmaş dolaş görünce iyi anlaştığımızı anlamış, ve Arvin i kovmamıştı.

"Arvin!" dedim kocaman gülümseyerek.

Arvin de bana gülümsedi "ağabeyin seni çağırır Afra" dedi o garip şivesiyle.

Başımı aşağı yukarı salladım ve abimin odasına doğru yürümeye başladım.

Acaba sabahki olay ile ilgili mı konuşacaktı? Belki de doğru söylediğime inanmıştır.

"Abi?"

Başımı kapıdan içeri doğru uzattım.

Abim bilgisayarda bir şeye bakıyordu ve bana dönmeden "gel Afra" dedi.

Abimin yanına gittiğimde bu sabah saat 10.47 nın kamera kayıtlarına baktığını gördüm.

10.47 sabbah banyo yaptığım saatlere denk geliyordu

Abim bana döndü ve ellerimi tuttu,
Üzgün bir şekilde yüzüme baktı.

"Sana inanmadığım için özür dilerim Afra..."

Kaşlarımı çattım
Kollarımı göğsümde birleştirerek abime baktım

"Peki yalan söylemediğimi nasıl anladın"

Abim derin bir nefes vererek bilgisayara geri döndü ve yanına gelmemi işaret etti.

Abimin yanına yaklaşınca Atlas ın odama tırmanırkenki görüntülerini gördüm.

Daha sonra abim görüntüyü değiştirdi, bahçe kapısındaki kameradan Atlas ın bir yola saptığı görünüyordu.

"O yolun sonunda tek bir şey var"

"Parlak Holding" diye tamamladım abimi. Yani Atlas şu an Parlak Holding teydi.

"Hâlâ orda mıdır dersin?"

Abim başını iki yana salladı

"Bence değildir..."

Omuzlarım düştü, bir iki gündür sapık gibi beni izliyordu. Ve onu yakalama fırsatım varken şimdi onu kaçırmıştım.

"Benim... Benim uykum var"

Ve abimin diyeceğini beklemeden odadan çıktım.

.                             •°•

Odama gittiğimde Arvin yatağıma oturmuş beni bekliyordu.

"Bir şey mi olur Afra?"

Onun yamuk şivesi her zamanki gibi yine beni gülümsemişti.

"Yok bir sey... Ya aslında... Var bir şey, sana anlatmam gereken şeyler var. Ama kimseye söyleme!"

"Tamam"