İmkansızın Peşinde

Bir baktım var, bir baktım yok

Mert babasının odasına çıkarken merdivende duraksadı. Babasının Atlas ın omzuna dostça vurması, onunla samimi konuşmaları... Bu Mert i kıskandırıyordu. Atlas ın kardeşine doğru yürümesi ve ona bir kağıt vermesi, kulağına bir şeyler fısıldayıp gülümsemesi... Mert in sinirlerini bozuyordu.

Daha fazla izlememek için hızla babasının odasına çıktı.

Odaya girince masanın önündeki sandalyelerden birine oturdu ve beklemeye başladı.

Babası içeri girince sırf ona saygısı olduğu için ayağa kalkıp babasını selamladı, babası, eliyle oturmasını işaret etti.

Masasına oturmak yerine Mert'in karşısındaki sandalyeye oturdu ve Mert e baktı

"Neden saldırdın?" diye sordu sakince.

"O bir sapık! Afra ya not gönderiyor hatta Gölge Örgütü nün lideri o! Dün sabah Afra nın yanına gelmiş ve..."

Babası, Mert in lafını keserek "Daha malul bir açıklaman yok mu yani? Bahanen bu mu? O örgüt lideri falan değil! Ve Afra yı rahatsız etseydi Afra bana söylerdi! Başka bahanen yoksa çıkabilirsin"

Mert itiraz etmek için ağzını açtı "Ama baba! Eminim o Atlas Demirel!"

Babası daha da sinirlenmişti. Mert e dik dik baktı ve sonra da önüne bir dosya bıraktı.

Mert dosyayı açınca Atlas ın resmini gördü. Ama bilgileri farklıydı

Adı: Timur
Soyadı: Kaya

'Pislik' diye geçirdi içinden Mert. 'pislik kimliğini değiştirmiş'

Mert in babası dosyayı Mert in elinden aldı ve çıkması için kapıyı işaret etti.

Mert ayaklarını sürüye sürüye kapıya giderken bir anda bel boşluğunda bir acı hissetti.

Yalpalayarak arkasını dönmeye çalıştı ama bu sefer de kafasına darbe aldı.

Kafasının arkasını tutarak yere yığıldı.

Canı yanıyordu... Babası nerdeydi? Yoksa o mu vurmuştu kafasına?

Mert böyle düşünürken bilinci yavaş yavaş kapandı...

.                             •°•

Kapının önünde abimin çıkmasını beklerken içeriden inlemeye benzer bir ses geldi.

Bu abimin sesine benziyordu ve sessiz bir çığlığı andırıyordu.

Hızla kapı koluna asıldım.

Ya babam küçükken bize yaptığı gibi abimi dönüyorsa?!

"Abi!?" diye bağırdım. "Abi orda mısın?! Abi bir şey söyle! Baba! Baba ne oluyor orda!"

Kapı koluna daha da asıldım, en sonunda kapıyı tekmelemeye başladım.

Kapı açıldığında içeri daldım. İçeride bir sürü evrak yere saçılmış, ve pencere camı kırılmıştı, abim yoktu ama babam köşede, yere yığılmış yatıyordu ve yüzünden kanlar akıyordu.

Belli ki yüzünü cam kesmişti...

Babamın yanına çömeldim. Omuzlarından tutup yavaşça sarstım.

"Baba..."

Babam gözlerini araladı.

"Afra?"

"Burdayım baba! İyi misin? Ne oldu burda? Abim nerde?!"