හ්...!
බිප් බිප් බිප් බිප් බීප්...
"අනේ නර්ස්! මෙන්න චූටි පුතාට සිහිය එනවා!! අනේ..! පඩි දුව ගිහින් තාත්තාට කියන්නකෝ මල්ලිට සිහිය එනවා!! '
"තාත්තේ!! තාත්තේ මල්ලිට සිහිය එනවා!!"
"ආහ් ඔය අම්මා දැන් කලබල නැතුව ඉන්නකෝ අපි පේෂන්ට්ව බලනවනේ"
මොන ලෝකෙන් ඇහෙන කන් කරච්චලයක් මන්දා මට මගේ ඇගට මගේ අත පය හතර හරියට වැඩ කරනවා කියලා දැනුන ගමන් මං ඇස් දෙක ඇරියා.
"අනේ මගේ පොඩි එකා!!"
"හරි ඡයා ඕගොල්ලෝ දැන් එලියට යන්නකෝ මේ ඩොක්ටර් ආවනේ.. මං බලාගන්නම් ඉතුරු ටික දැන් යන්නකෝ"
ඇස් ඇරියට මොකෝ නර්ස්ලා ටිකකුයි ඩොක්ටර් අංකල් කෙනෙකුයි ඇවිත් මාව වට කර ගත්තාට පස්සේ ඈතින් ඇහෙන අපේ පියානෝ ගේ සද්දේට මට ආයෙ කලන්තෙට වගේ ආවා!
යකෝ මං හිතුවේ මං මැරුනා කියලා!! ඒත් නෑ මෙන්න ආයෙම මං අපේ රාජකීය පවුලේ රාජකීය සාමාජිකයන් අතරේ!!
" හරි පුතා දැන් මේ ලයිට් එක දිහා බලන්න..! ඇස් ගහන්න එපා"
මගුලක් කතා කරනවා! මේ ඇහැ කඩන් යන්න ටෝච් එලියකුත් ගහලා තව මට ඇස් ගහන්න එපා කියන්නේ!! මේක හරියට ඇමතියා නිසා මං ඇද ගහලා ඉන්න වෙලේ අර ගෑණීව කසාද බදින්න කියනවා වගෙනේ!!
"ඩොක්ටර් කොහොමද දැන් පවිත්‍ර ට?"
"ආහ් ඩෝන්ට් වොරී මිස්ටර් මතඟදීර හී ඉස් ෆයින්..! වී තෝට්.. "
බ්ලා බ්ලා බ්ලා!! දොස්තර අපේ තාත්තා එක්ක මොනවා හරි එකක් කියන අස්සේ මං ශේප් එකේ වට පිට බෑලුවා මේ ඉන්නේ කොහෙද කියලා මිටර් කර ගන්න..! කොහොමත් මේ ඉස්පිරිතාලයක් කියලා නම් දන්නවා.. ඒත් මේ මිනිස්සු මාව මොන දිග්බාගේ උස්සන් ආවද කියලා කවුද දන්නේ??
"තව දවස් දෙක තුනකින් අපිට පවිත්‍රව ඩිස්චාජ් කරන්න පුලුවන්.. ඊට කලින් අපිට පොඩී පොඩි ටෙස්ට් වගයක් තියෙනවා කරන්න ඊට පස්සේ නම් නො ඉෂු"
මං අහන් හිටියේ අර ඩොක්ටර් අංකල් කියන ඒවා.. ඔව් ඉතින් අර කියන මොනාද ටෙස්ට් ටික කරාට පස්සේ එයාලට නම් නෝ ඉෂු තමයි! ඒ වුනාට ඊට පස්සේ ඇගේම ටිෂු ටික නැති වෙන්නේ මගේනේ!! හහ්!! පුලුවන් නම් ඩිස්චාජ් කරපු අනිත් පැත්තට මාව අර ගෑනිට බන්දලා දෙයි!!
