Fifth High: Mission

Saturday Break?

Chapter 6

Zielle POV

Nagising ako ng maaga kung kailan walang pasok, ang galing. This day is saturday so basically there's no classes.

Inasikaso ko ang sarili at nag linis muna ng kwarto, wala ngayon sa bahay ang tita ko dahil nasa business trip ito kasama si tito. My cousin, ate Jasmine, is also not here because she's in the hospital, she's one of the researchers in there.

It's just me, my sister, my grandmothers and my other tito. Since tulog pa silang lahat, I decided na ako nalang ang mag pe-prepare ng agahan.

Just so you know we have maids but they prefer that in cooking it's us who's going to do it. I don't know but I think they're just being cautious.

Sa larangan ng trabaho kung saan nabibilang at matagal ng kasama ang pamilya namin natural na lang na maging cautious kami.

CIA, nagsimula ang pagiging agent ng pamilya sa lolo at isa ko pang lola. They are the strongest and skilled agents in their time, they became legend dahil sa mga hard missions na nagawa nila before.

Lahat ng missions na ginawa nila ay laging successful, reason for them to have higher position in the organization. Hanggang sa sila na ang nag hahandle nito, mas lalong gumanda at lumaki ang organization dulot ng kanilang pamamahala.

Maraming natulungan, maraming nasagip na buhay, at lumaki ang populasyon nito. Everything is perfect, but just like what others says. Expect the unexpected, they died leaving everything that they've worked hard behind.

They died because of some mother fuckers na walang ibang alam kundi gumawa ng masama. It's not a fucking mission, pero ito ang ikinamatay nila.

Sariwa pa sa utak ko ang lahat ng nangyari, pinatay sila sa mismong harap ko. That must be a happy day, pasko 'yon, but the Merry Christmas that we expected to have turns into a horrible day.

Blood scattered everywhere, cries can be heard all over the place, shouts that never stop, the gun shots that still rings in my ears, and the thunder that makes me more terrified.

Maulan no'ng mga panahong 'yon ngunit hindi no'n natalo ang saya namin dahil pasko. Pero ang ngiti sa aming mga labi ay napalitan ng pangangatal.

We are ambushed.

Bata pa ako no'ng mga panahon na 'yon ngunit hindi ko iyon kailan man makakalimutan. I don't believe in promises but I still swear na babawi ako, gaganti ako, ipapakita ko sa kanila kung gaano kasakit ang mawalan ng mahal sa buhay.

That's the main reason bakit ako pumasok sa organization namin. Kahit ayaw ng magulang ko ay ginawa ko pa rin, they are the ones who are handling it now but they don't know that I'm one of their agents.

Wala pa 'kong balak sabihin sa kanila dahil mayayari talaga ko. Dati ring agent ang magulang ko, pero dahil sa kanila ipinasa ang pagpapatakbo nito ay napag-isipan na nilang tumigil at pagkatutukan nalang ang organisasyon.

Nag luto na ako ng hotdog, bistek, and I even made omelet dahil natripan ko. Then nag fried ako ng rice para masarap at hot coffee hindi 'yon mawawala.

Naayos ko na ang dining at sakto naman nang marinig ko ang mga yapak pababa ng hagdan.

"Kaya pala napabangon ako, may naamoy kase akong mabango." Pabirong saad ni tito Ariel.

"Dapat ginising mo nalang ako Anghel, at nang ako na ang nagluto." Sambit ni maminday habang kumukuha na ng makakain.

"Ayos lang maminday, inatake rin ako ng kasipagan eh." Natatawa kong saad at nag timpla pa ng kape para ibigay sa ate ko.

Natapos kaming kumain at bumalik ako sa kwarto upang doon nalang muna mamalagi at nang makapag pahinga.