Αναζητώντας την Εξήγηση - Ονειροπαρμένη 2

Ο Γεράκος

-ΟΧΙΙΙΙΙΙ!

-Μα εμείς απλά θέλαμε να βρούμε τι απέγινε το κορίτσι μου.

-ΕΙΠΑ ΟΧΙ. Κάτσε το κορίτσι σου;

-Ναι το κοριστι μου, η Νικόλ...

-Νικόλ είπες;!

Μα κάτι κρύβει ο τρελόγερος και πρέπει να μάθω /Κι αν είναι η... η κόρη μου;/

-Κύριε Παπαδόπουλε; (τελείως τυχαίο επίθετο)

-Μάικ; Πάνε τόσα χρόνια... δεν ήξερα. Λυπάμαι... λυπάμαι πολύ που σας φώναξα πριν. Τι σε φέρνει εδώ Μάικ και... Ρόουζ εσύ είσαι; Πάει τόσος καιρός...

-Ναι η Ρόουζ είμαι... χαίρομαι που σας ξαναβλέπω ...

-Λοιπόν κύριε Παπαδόπουλε ...

-Μάικ, να με λες απλά Γιάννη...

-Εντάξει... λοιπόν Γιάννη τι σε φέρνει εδώ;

- Έρχομαι εδώ καιρό όταν έχω χρόνο... και ψάχνω τα αρχεία, μήπως και βρω κάτι...

-Αλήθεια και εμείς για αυτό ήρθαμε...

Είπα ταυτόχρονα με την Ρόουζ και γελάσαμε σιγανά...

Συνεχίσαμε να ψάχνουμε τα αρχεία με τον Γιάννη... Ψάχναμε για ώρες όταν πεινασαμε και φάγαμε τις σοκολάτες μας. Ξαφνικά η Ρόουζ σπάει την ησυχία φωνάζωντας.

-Παιδιά παιδιά κοιτάξτε τι βρήκα! Το αρχείο σου Μάικ...

Χωρίς δεύτερη σκέψη το αρπάζω από τα χέρια της και το ανοίγω απότομα, τόσο απότομα που παραλίγω να το σκίσω...

Όνομα: Μιχάλης
Επίθετο: Γκούμας (τελείως τυχαίο)
Όνομα Πατρός: Τζίμης
Αριθμός Μητρόου: 2145 (κι αυτό τυχαίο)

Αφού τα διάβασα δυνατά συνέχισα να διαβάζω... Όταν συνηδητοποιώ ότι λέει ότι ξέρουν ότι έχω την δυνατότητα να διαβάζω τις σκέψεις των άλλων, να ανυψώνω αντικείμενα και... ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΩ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΜΕ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ;! Τότε κοιτάω το έξω μέρος του φακέλου. ΑΠΌΡΡΗΤΟΝ.

-Τι στο διάλο είναι αυτό;;;!!!!

Φώναξα με όλη μου τη δύναμη και προσπάθησα να δοκιμάσω να ανυψώσω την Ρόουζ. Με μια γρήγορη σκέψη 'ανυψωσε' Σηκώθηκε στον αέρα κάτι εκατοστά. Με κοιτούσε έκπληκτη... δ δ δεν μπορεί. Τότε την αγκιξα ξανά κάτω με μια μικρή σκέψη και στράφηκα προς τον Γιάννη. Είχε γουρλώσει τα μάτια του...

-Παιδί μου... είσαι χαρισματικός.

Άφησα τον φάκελο κάτω και με μια σκέψη τον ανύψωσα ένα μέτρο πάνω από το πάτωμα και το έκανα βόλτες γύρω στο δωμάτιο. Είχε πολύ πλάκα... αλλά κάτι ακόμα δεν δοκίμασα... να σκοτώνω εξ αποστάσεως ... δεν θα το δοκιμάσω... δεν θα ενεργοποιήσω την δυνατότητα μου...

Ενθουσιασμένος από όλα αυτά γύρισα και είπα:

-Δεν το πιστεύω...

Πήρα την τσάντα μου έβαλα μέσα τα πράγματά μου και αποχαιρέτησα την Ρόουζ και τον Γιάννη λέγοντας ότι θέλω να πάρω λίγο χρόνο μετά από την αποκάλυψη. Πήρα και τον φάκελό μου έτσι ώστε να συνεχίσω να το διαβάζω σπίτι. Κατευθύνθηκα έξω από το νοσοκομείο και προχώρησα μέχρι το αυτοκίνητό μου. Μπήκα μέσα και άρχισα να οδηγάω προς το σπίτι.