Αναζητώντας την Εξήγηση - Ονειροπαρμένη 2

Τι θα κάνουμε;

Πλέον είχαμε πάει στο σπίτι μου, μετά από μια κουραστική μέρα άσκοπης αναζήτησης. Η Ρόουζ, ο Βαγγγέλης και εγώ αράζαμε στον καναπέ συζητώντας για διάφορα πράγματα.

-Λοιπόν τι σκοπεύετε να κάνετε με την ζωή σας;

Ρώτησε με περιέργεια ο Βαγγέλης.

-Πιστεύω ότι θα ψάχνω μια ζωή για να μάθω τι απέγινε το κορίτσι μου.

Ο πόνος του ότι θα σπατάλαγα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν μεγαλύτερος από τον πόνο μου για τον χαμό της Νικόλ... αν θεωρείται και χαμός τελικά...

-Εγώ δεν ξέρω για την ακρίβεια, μάλλον θα βοηθήσω τον Μάικ με την αναζήτηση.

Χάρηκα κάπως δεν περίμενα να θέλει τόσο πολύ να με βοηθήσει. Αλλά προφανώς ναι. Εξάλλου ήμασταν οι δύο πιο στενοί άνθρωποι της Νικόλ,.πριν έρθει ο Βαγγέλης.

-Εσύ Βαγγέλη τι θα κάνεις;

Τον ρώτησα. Αλήθεια ανατρωτιέμαι αν νοιάζεται για την Νικόλ. Μπορεί να νιώθει υπεύθυνος για όλα αυτά. Εγώ νιώθω ότι είμαι υπεύθυνος, αν δεν είχα γαμήσει την Κορνήλια... τˊιποτα δεν θα είχε συμβεί. Αλλά που να ξέρεις... Μα εγώ ξέρω. Αν διαβάσω τις σκέψεις του μπορεί να καταλάβω... μπορεί κι όχι αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ας περιμένω να μου απαντήσει πρώτα.

-Πιστεύω μπορˊώ να σας βοηθήσω με όλο αυτό. Νιώθω κάπως άσχημα για όλα αυτά, αν δεν είχα έρθει ποτέ στη ζωή της Νικόλ, αν δεν σε είχα χτυπήσει ποτέ, αν είχα κάνει κάτι για να σταματήσω την Κορνήλια...Κάτι τέλος πάντων, μπορεί να είχα αλλάξει κάτι... μπορεί...

Αισθανόμουν συγκινημένος με τα λόγια του. Ναι... υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό που συνέβη στην Νικόλ. Αν ας πούμε ότι η Κορνήλια δεν με είχε ερωτευτεί ποτέ... ή δεν είχε καν γεννηθεί... θεώρησα περιττό να διαβάσω τις σκέψεις του μιάς κι τίποτα δεν μου δημιουργούσε υποψίες. Τα μάτια του άρχισαν να υγραίνουν όμως δεν το σχολίασα, όπως θα έκανα κανονικά. Τότε ο Βαγγέλης συνέχισε να μιλά.

- Εξάλλου έχω μια ιδέα που ίσως σας βοηθήσει. Ξέρετε αν η Νικόλ είχε ημερολόγιο;

Τον κοίταξα με δέος. Είχε δίκιο. Εκεί θα μπορούσε να γράφει τα πάντα... τα πιο βαθιά μυστικά της...

- Μπράβο Βαγγέλη... υπέροχη ιδέα.

Του είπα και μου χαμογέλασε. Τότε κοίταξα την Ρόουζ, φάνηκε να συμφωνεί με όλα αυτά και χειροκρότησε ελαφρά, χαμογελώντας. Κι τότε αμφιβολίες γέμισαν το μυαλό μου. Αν η Νικόλ δεν είχε ποτέ ημερολόγιο. Κι αν είχε που θα βρισκόταν τώρα. Οι γονείς της θα το ξεφορτώνονταν με την πρώτη ευκαιρία... Μα τι σκέφτομαι... οι γονείς της δεν θα κράταγαν τα πράγματα της... μπορεί να μην ξέρουν αν είχε  ημερολόγιο... ή να μην ξέρουν που είναι...  Άδειασα το μυαλό μου από αυτές τις αμφιβολίες...

- Χέρομαι... Τι λες από αύριο κι οι τρείς να πάμε να βρούμε τους γονείς της Νικόλ;

Η Ρόουζ όμως μας διέκοψε πέρνοντας ένα ανήσυχο ύφος.

- Οι γονείς της τυχαίνει να μετακόμισαν...