Sesinden parçalanmış yaprağın sesini duydum
Gözlerinde acıyı
Dudaklarında endişenin izlerini
Ellerinde öfkesini
Görmeseydim keşke
O içindeki karmaşayı
Kendini esir etmişti
Yakmadan yıkmadan imkânsızdı
Onu kurtarmak
Umut keskin bir bıçakken doğru yeri kesebilir miydi
Ona umut veremezdim
her defasında
Elindeki izleride görmezden gelemezdim
Onu kendinden kurtarmak isteyecek kadar seviyordum
Yetmezdi tabi bu vazgeçtim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Sesi
PuisiDiyar diyar dolaştım Ruhumun çığlığı susmadı Dahada hiddetlenirken Gece bana kalsın dedim Şiirlerimi paylaşmaya başladım Nefes alırım belki diye Nefessiz kalmaya devam işte Çaresizlik böyle şeydir ne beklersin diye diye Dolanırım ben zihnimde ...
