Kırılan hayaller
Uğuldattı kulaklarımı
Sağırdım
O çat sesi nedeniyle
Peydâ olunca sessizlik
Devam etti çatırdamaya
Sanki hiç Bitmeyecekti
çocukluğum
Ölmedin mi hâlâ
Rahatsızım, her nefeste
Çocukluğumun kanı
İnansalar keşke
Elimdeki kanın
Onlardada bulunduğuna
Sildim ellerimi
Tekrar kırmızı olacak
bir süre masum olayım diye
Baktım gökyüzüne
Yıldızların yanına gidicem diye
Onlar kabul eder mi acaba
Karanlığımı
Yürek yürek değil taş sanki
Hiç mi üzülmem gidişime
Yok ki hiç kendinden kurtuluş
Olsaydı hissederdim sanki
Yaşamı, belkide Olmayan beni
Hissedemiyince kendini
inanır mısın var olduğuna
ben inanamam olmayan bana
İçinden geçen düşüncelerden sonra
Ağlayan herkesin yalanı gibiydi herşey
Gerçek olmasını istediğin ama olmayan bir hayal
Kim ağlardı ki
kimsesiz bir suçluya
Kendisi bile ağlamazken
kim ağlardı
Unutulacak,
aslında olmayan kimseye
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Sesi
PuisiDiyar diyar dolaştım Ruhumun çığlığı susmadı Dahada hiddetlenirken Gece bana kalsın dedim Şiirlerimi paylaşmaya başladım Nefes alırım belki diye Nefessiz kalmaya devam işte Çaresizlik böyle şeydir ne beklersin diye diye Dolanırım ben zihnimde ...
