EFSANE #wattys2015#

BÖLÜM 5

Medyadaki resim @Sude_senol tarafından çizilmiştir. Teşekkürler Sude!

Gözlerimi Necipsiz bir güne açılmışlardı. Aslında ne kadar ölmek istesemde yapmamalıydım. Çünkü ben, Ben Necipimin hayalini gerçekleştirmeliydim. Her zaman anlatırdı Necip bana bu hayalini. Her seferinde yeni bir şey katarak... Arada hayalinde bana yer vermediği için kızardım ona. Ama şimdi, şu anda ne anlatılabilecek bir hayal; ne de hayal anlatabilecek bir Necip vardı.

Okumalıydım. Okuyup adam olmalıydım. Aynı Necip'in hayallerindeki gibi. Ama aşmam gereken biri sorunum vardı: Okula nasıl gidecektim ve beni kim okula kayıt ettirecekti? Bu benim için çok büyük biri sorundu. Ama ne olursa olsun pes etmek yakışmazdı bana. Bu yüzden kararımı vermiştim. Ve kararlıydım. Annesi babası, hatta kimsesi olmayan çocukların bakıldığı okullara gidecektim. Oralardan çok kötü olaylar geliyordu kulağıma ama oradaki çocukların hepsi okula kayıtlıydılar. Okuyorlardı. Benim için önemli olan da buydu zaten.

Cesaretimi toplayıp üye olacağım odanın kapısına kadar gittim. Aslında zor olan şey kapıdan girerek azap çekeceğimi bile bile kabul ettiğimi belirten o imzayı atmaktı. Ama kararımdan hiç kimse ve hiçbir olay caydıramazdı beni. İsterlerse öldürselerdi. Zaten ben Necip uğruna ölümü bile göze almıştım çoktan.
Kapıdan içeri girdim. Müdürün odasıydı burası. Beni çok sıcak karşıladı müdür. İçten miydi bilmiyorum. Oturup konuştuk. Ona annmin olduğunu babamın hapiste olduğunu ve kimsemin kalmadığını söyledim. Aslında yalan söylemez ve insanları kandırmazdım. Ama şu an buna mecburdum.

Beni kalacağım odaya götürdü. Yatağımı gösterdi. Bembeyaz çarşaflarla donanmıştı ve tertemizdi. Yeni geldiğim için herkes bana canavarmışım gibi bakıyordu. Normalde olsa böyle bir şeye asla izin vermezdim. Ama şuan Necip'siz ve ölmüş bir ruh gibiydim. Ağızlarının paylarını vermem için kendime gelmem ve biraz zaman geçmesi gerekiyordu.       YAZARIN NOTU:ARKADAŞLAR LÜTFEN VOTE YAPMAYI VE TAKIP ETMEYI UNUTMAYIN. TEŞEKKÜR EDERIM...;) :