EFSANE #wattys2015#

BÖLÜM 13

       

UMARIM BU BÖLÜM İÇİN SEÇTİĞİM ŞARKIYI SEVERSİNİZ. :) İYİ OKUMALAR...

  Beyefendinin adı Savaş'tı. Evinden ve eşyalarından anlaşıldığı gibi zengindi ama hala tam olarak yaptığı işi anlamamıştım. Bunu ona sorduğumda bana "merak etme, çok geçmeden öğreneceksin" demişti. Ama neden şimdi öğrenmeyecek de sonra öğrenecektim? Savaş Bey ile ilgili aklımda bir sürü soru vardı.

Artık nüfusta tamamen onun oğlu olarak geçmeme rağmen benden sakladığı bir şeyler vardı. Bunu hissediyordum. Bakalım ne zaman ortaya çıkacaktı ve ne şekilde olacaktı?

SAVAŞ'TAN:

Yalçın onu on iki yaşından beri izlediğimi bilse ne yapardı acaba? Ya da onu ne için evlatlık aldığımı öğrense?

En önemlisi de yeni projemi onun üstünde deneyecek olmam beni ürkütüyordu. Çünkü beynine yerleştireceğim küçük çipimsi bir alet ile duygularının %80'i kaybolacaktı ama bana engel olamazdı. Daha on sekizini doldurmamıştı ve ben nüfusta onun babası olarak geçiyordum. 

     Zaten sırf deneyim için almıştım onu! Yıllar boyunca hem onu izlemiş hem de aletimi geliştirmek için uğraşmıştım. 

     Tamam belki ona kötülük yapıyordum veya kötü birisiydim. Ama bunu yapmalıydım çünkü yarışma başlayacaktı ve ben yıllardır bunun hayali ile yaşıyordum. 

     En kötüsü ise birisinin beynine buna benzer bir alet yerleştirmek yasa dışı bir iş sayıldığı için yarışmaya projemi benim sunmayacak olmamdı. Tabii bunun içinde bir arkadaşım ile anlaşmıştım. Sağ olsun bana yardım edecek ve projemi benim yerime o sunacaktı.

     Her şey tamamdı. Geriye sadece Yalçın'ın beynine aleti yerleştirmem gerekiyordu. Ama yine de içimde bir sıkıntı vardı. Sanki Yalçın'a bunu yapmamı istemeyen bir his...

ASYA'DAN:

Üzülüyordum. Gerçek çok üzülüyordum. İçimi yiyip bitiriyordu bu plan. Dört duvar üstüme üstüme geliyordu sanki. Nefes almakta zorlanıyordum. Gözüme perdeler iniyordu. Af edemiyordum kendimi. Bunu kalbi yeni alınmış defter sayfası gibi bembeyaz ve parlak olan Yalçın'a nasıl yapabilirdim! 

     Keşke zengin olsaydım. Zengin olsaydım da annemin ameliyat parası için Savaş Beye muhtaç kalmasaydım. 

     Yalçın'ın beynine yerleştireceği aletin takılması için Yalçın'ın bana olan ilgisini kullanıp onu ikna etmek zorunda kalmasaydım...Keşke...

     Hayatım zaten hiç yoluna girmemişti. Böyle giderse yoluna gireceğini de zannetmiyorum. Bunları düşündükçe içim sıkılıyordu. Kafamı dağıtmam gerekiyordu. Bunu için üstüme kot pantolon ile siyah bir t-shirt giyip kendimi evden dışarıya attım. 

     Temiz hava almak bana iyi gelecekti ya da ben yine kendimi kandırıyordum...

ARKADAŞLAR YAZAMADIĞIM BÖLÜMLERİ TELAFİ ETMEYE ÇALIŞIYORUM. LÜTFEN SİZDEN TEK DİLEĞİM EMEĞE SAYGI OLARAK VOTE YAPIP YORUMLARINIZI EKSİK ETMEMENİZ.

             HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM...  :)

VOTELARINIZ DAHA ÇABUK BÖLÜM YAZMAMI SAĞLAMAKTADIR.