NOT: Yıllar geçmiştir Yalçın lise2'ye gitmektedir.16 yaşındadır.
Yurtta şu ana kadar hiç dayak yemesem de birçok arkadaşımın gözlerimin önünde kırbaçlanmalarını seyretmiştim. Kesinlikle yürek burkucuydu.
Alarmımın çalmasıyla kalkmıştım. Okul üniformamı üzerime geçirip yurdun verdiği 1-2 ekmek parçasıyla atıştırıp yola koyuldum. Okulum çok yakın değildi ama yine de yürüyerek gidip geliyordum. Yolda ellerimi saçlarımda gezdirip düzelttim. Saçlarımla çok uğraşmasam da herkes tarafından beğenilirdi. Okulda adım fazla geçerdi çünkü. Başka sınıftakiler beni kavgacı olarak tanırlardı ama derslerde tam bir inek öğrenciydim. Necip'imin adına söylediğim bir yeminim vardı çünkü
Sınıfa girdiğimde ders başlamıştı. Gözümle boş yer aradım. Her yer doluydu, tabii bir yer hariç. Selin'in yanı boştu ve onun yanına geçtim. Dersin sonlarına doğru Selin kolumu dürtükleyip bir kağıt gösterdi. Kağıtta şunlar yazıyordu:
-Yalçın sana bir şey söylemem gerekiyor.
Benimde Selin'e cevap yazmamla derste yazışmamız başlamıştı:
-Söyle Selin.
-Ama çok utanıyorum.
-Söyleyeceksen söyle de oyalama beni.
-Tamam tamam başından savma hemen sadece seni seviyorum diyecektim.
Off olamaz. Selin nasıl beni severdi? Ben Asya'yı seviyordum. Yemyeşil gözleriyle kendimi Necip'in yanında gbi hissediyordum. Şu zamana kadar kimseye Asya'yı sevdiğimi söylemesem de anlamış olması gerekirdi. Fazla bekletmeden cevap yazdım:
-Selin olmaz bu yani sen ve ben olamayız.
-Neden ki? Başkasını mı seviyorsun?
-Bu seni ilgilendirmez. Olmaz dedim o kadar.
O sırada zil çalmış ve ben apar topar sınıftan çıkıp koridordaki kaloriferin başına geçmiştim. Ayak seslerinden arkamdan birisi geldiği anlaşılıyordu. Arkamı dönmeden "Selin hayır, yeter" dedim. Arkamdaki kişi gülüyordu. Daha fazla dayanamadım ve arkamı döndüm. Döndüğüm gibi bana bakan yemyeşil bir çift göz görmüştüm. Bu gözleri nerede görsem tanırdım. Sevdiğim, kadınım, Asya'mdı bu. O güldüğü için bende güldüm. Sonra merakına yenilip sordu:
-Senin oturduğun sıranın arkasındaydım da, dedi. Bunu söylerken yine gülüyordu. Devam etti:
-Selin ne diyordu sana? Mesajlaşıyor gibiydiniz?
Beni merak etmesi çok hoşuma gitmişti doğrusu. Bu yüzden hemen cevap verdim:
-Selin beni seviyormuş da.
-Yaa. Sen ne dedin peki?
-Olmaz dedim.
-İyi yapmışsın.
Bana yaklaşmak için mi yada beni sevdiği için mi yapıyordu bilmiyordum ama gerçekten çok mutlu oluyordum...
YAZARIN NOTU: Arkadaşlar lütfen vote yapıp takip etmeyi unutmayın. Şimdiden hepinize teşekkür ederim...;) :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFSANE #wattys2015#
Teen FictionHer hikayenin kahramanı mutlu olmaz. Yada hepsi sonunda kavuşamaz. Bu kitap sizin bildiğiniz sokak çocukları hikayesini anlatmamaktadır. Çünkü çoğu sokak çocuğu kitabı onları herhangi bir aile aldığında mutlu son ile biter. Ama peki bu aile farklı i...