İnsan bazen başladığı yerde bitirir. Başaramaz, canı acır. Bazen hikayeler uzun sürmez hemen biter. Ama onun duygusu kalır hayatta. Benim hikayem şuanda ne kadar uzun bilmem ama çok da süreceğini sanmıyorum. Başlangıcım sonum olacak bunu biliyorum. Araf kısacık bir andır. Dolunay çıkmışken, boralar eserken o gece bitecek benim hikâyem.
...
Ateş abi alnını ovarken taht odasının sağ arka tarafındaki kapıdan bir ses geldi.
"Ateş Alp mi geldi?"
Majesteleri ne yapacağını şaşırırcasina etrafa bakıyor ama geç kaldığını görünce ona döndü. Vera abla bana bakıyor bende ona. Ama o bana bir farklı baktı. Yanıma geldi ve sarıldı. Bend ona karşılık verdim ama sanki içi rahat değilmiş gibiydi. Ayrıldık ve Vera abla ateş abiye baktı. Çaresizce. Ateş abi gitmesi yönünden bir hareket yapsada Vera abla inat etti . Ateş abide konuya girerek açıklama yaptı.
"Aşkım bak ben bı alple ve babası ile konuşayım ondan sonra gel olur mu"
Vera abla gönülsüzce tamam dedi ve tam kapıdan çıkarken babama bir tiksindirici bakış attı. Evet Vera ablada babamı sevmemişti. Ateş abi burnundan soluyarak cevap istediğinde babam tekrar önünde eğildi.
"Majesteleri öncelikle bora'nin bu durumda olmasının sebebi bizim ailemizde vampirlige geçişte belli duygular körelir. Bunlar belki bir saat belki bir ay belkide hiç geri gelmez bu bizim ailemizin belli özelliklerinin dezavantajı da diyebiliriz."
"Düzeltemez misin? söyle!"
"Majesteleri bu durum düzeltilemez ancak hafifletilebilirdi. Ve ben ritüeli yaptım dönüşüm anında , bundan sonra bir şey yapamayacağım. Bundan sonra bir tetikleyici onu eski haline döndürebilir. Oda nadir bir durumdur." Bunu duyan ateş abi sinirden kendini yiyecek gibiydi. Babamı çıkardı ve benle yalnız kaldı.
"Bu durumda seni göndereceğim Alp "
"Majesteleri bora derseniz mutlu olurum"
"Offf tamam Vera'yi bir şekilde hallederim senle ilgili hiç sorun yok tamam mı! Hepsini ben hallederim sen yeterki iyi ol"
"Sağolun majesteleri. Vera ablaya selam söyleyin "
"Tamam sende dikkatli ol. Ve kendine iyi bak Alp. Baban pek zeki bir adamdır ama yanındakileri önemsemez. Erir gider yanındakiler dayanamaz" bunları duyunca demrkki doğru bir tespit yapmışım dedim.
Bu sefer majesteleri olarak değil ateş abim olarak yanına gittim ve sarıldım. Duygusuzda olsa en azından yaptım. Kapıdan çıkıp babamın yanına gittim ben ona oda bana duygusuzda baktı ve eve doğru yola çıktık.
...
Eve geldiğimde bugün herkes için tatil olduğunu hatırladım. Aile bireyleri evdelerdi ve ben şuan hiç görünmemeliydim. Sanırım.
Odama geçerken çok hoş bir melodi geliyordu kulağıma. Kimine acı kimine tatlı gelen bir melodiydi. (Burada Ayça Özefe- böyle güzelsin hep böyle kal dinleyebilirsiniz)
Girdiğimde büyülenmiş gibiydim. Sadece dinliyordum. Pera çok güzel söylüyordu. Kulaklığın teki takılıydi ama benim gelişimi duymuyordu. Yanıma baktığımda gitar olduğunu farkettim ve onu elime aldım. Önceden bu şarkıyı çok dinlerdim. Elime aldım ve ona eşlik ettim. Sadece çaldım o söyledi. Baktı mı bakmadı mı bilmiyorum ama sadece dinliyordum. Gözlerim kapalı müzik beynimde çalkalanıyordu.
Şarkı bittiğinde gözlerimi açtım. Ve yine hiçlikteydim. O bana öyle şaşkın ve sinirle bakarken tek diyebildigim;
"Çok güzeldi"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kanlı Yuva ( Düzeltilmedi)
VampireAraf... Ne ölü ne diri, arada kaldim.Ama kesin bilinen şey her yerim kan ve yara içinde.yuvam kanıyor,ihanete uğruyor ama tekrar tekrar kurtulamıyorum. Dönüp dolaşıp başa sarıyorum. Çok canım acıyor.
