11.bölüm

1K 47 1
                                    

                  CONNOR

Öfkeyle zindandan çıkıp doğruca ofisime girdim şuan öfkeden kuduruyordum tanrıça neden bana aptal bi zavallıyı eş olarak vermiştiki o bi krallığı yönetmekten ne anlar ne idüğü belirsiz basit bi kurttu
Kapımın çalınmasıyla düşüncelerim yarıda kaldı gelen kişi her kimse gazabımı sonuna kadar alacaktı kardeşim kapı aralığında belirdikten sonra endişleli bi tonla bana bakmıştı

"Ne var..."

"Görüşmen iyi gitmedi sanırım"

"Seni ilgilendirmez neden buradasın onu söyle "

Derin bi iç çektikten sonra

"Yeşilçayır sürüsü haydutların saldırısına uğramış bi çok kayıp var olaya bi el atman lazım "

Bugün kötü haberler sırf beni delirtmek içinmi ardı arkasına gelmişti bıkkınlıkla iç çekip

" yolculuk için bi kaç muhafız hazırla alfayla konuşup bu işi kökünden bitirmemiz lazım" dedim

Kardeşim başını onay anlamında sallayarak odadan çıktı başka bir sürüye gitmek benim içinde iyi olacaktı en azından şuan 3 kat yerin altındaki aptal kurdu düşünmeyecektim
Kurdum exel öne atılarak

( eşimi istiyorum connor bana eşimi ver )

dedi onu zihnimin arkasına iterek homurdanmasına neden oldum şuan o aptal kurdu düşünmek bir saniyelik gündemimde bile yoktu

                   💮💮💮

LİYDİ

Artık unutmuştum zaman kavramını unutmuştum burda kaç saat geçirdiğim kaç gündür bu karanlık ve nemli yerde olduğumu bile bilmiyordum kralın uğramasının üstünden epey geçti kimse gelip nasıl olduğuma bile bakmadı hastaydım üşüyordum acıkmıştım ve kimse beni bi kerelik umursamamıştı bile iyileşmem diğer kurtlara göre çok yavaştı  kaburgalarım hala ağrıyordu nefes almak hala bana işkence gibi geliyordu
Kral...yani eşim beni ilk gördüğünde morluklarımı ve acımı görmüştü ama hiç umrunda bile olmadı
Tanrı aşkına gerçekten benim gibi işe yaramaz birini gerçekten kim napsın
Oksijen israfından başka birşey değildim...

ALFA KRALIN EŞİ ( Tamamlanmış Kitaptır)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin