ALFA KRALIN EŞİ ( Tamamlanmış Kitaptır)

34.bölüm

                      LİYDİ

Gücüm yetmedi...onu o şekilde görmeye gücüm yetmedi bahçede oturmuş güllere bakıyordum

Saraydan kulakları sağır eden bi alkış sesi duyunca artık o yola girdiklerini anladım

Bahçede oturmuş gülleri izlerken gözyaşlarımda yanağımdan usulca akıyordu

Ne konuşuyor ne hıçkırarak ağlıyordum çünkü tükenmiştim artık çocukluğumdan bu zamana kadar yaşadığım onca şeyden tükenmiştim

Rüzgar esiştirince eteğim dizlerime kadar açıldı
Bacağımdaki izi kalmış pençe izlerine bakıyordum bukez

Eski alfam jacksonun marifeti...o gün aklıma gelince hala delirecek gibi oluyordum

Zorla bekaretimi almaya çalışmıştı karşı çıkıncada daha doğrusu direnincede bana en iyi şekilde zarar

Vermeye çalışmıştı bacaklarımı pençelemiş kaburgalarımdan bi kaç tanesini kırmıştı

Neyseki alex beni çok geç olmadan kurtarmıştı ama bu o pisliği yine durdurmadı fırsatını bulduğu her anda

Canımı acıtıyordu
Neyse bunlar artık geçmişte kaldı değilmi sadece bana hatırlatıcı olarak bu izler kaldı

Bi hışırtı duyduğumda hemen ayağa kalkarak arkamı döndüm

Connor gelmişti gözlerim doğruca parmağındaki yüzüğe takıldı
Bu canımı acıtıyordu ama bunada alışacaktım değilmi

Başımı eğerek

" buyrun kralım " dedim

başımı eğdim çünkü gözlerimdeki yaşları görsün istemiyordum

" şey...seni merak etmiştim göremeyince "

Gözyaşlarımı geri göndererek sahte bir gülümseme ile krala baktım

" ben iyiyim kralım..."

" bak liydi ben......"

" tebrik ederim kralım...bi ömür mutlu olun " dedim

ve devam etmemesi için sinyali verdim
Connor hafif bi şaşkınlık içinde

" şey...teşekkür ederim "

Dedi ve hiç birşey söylemeden saraya geri döndü o gidince takındığım mutluluk maskeside yerini hüzne bıraktı ...

Artık buralarda kalmak için hiç bir sebebim kalmadı belkide teyzemle insanların dünyasına gitmeliyim

Ne bu lanetten kurtulacaktım nede eşim beni seçmişti

Gözyaşlarımı silerek tekrar güllere yöneldim onlara bakmak bana huzur veriyordu...🌹🌹🌹🌹