Ay Işığı Altında Kurt Adam

2.

Arkama bile bakmadan koşarak kaçmak istiyordum ama hareket edemiyordum
Donup kalmıştım, siyah kurt üstüme doğru yürümeye devam ediyordu
Korkudan bayılacak gibi hissediyorum
'Cesaret hep ihtiyacım olmayan yerlerde gelirken en ihtiyacım olan zamanda nerede'
"Cici kurt gelme üstüme, bak çok tatlısın o temiz dişlerini kanımla kirletmek istemezsin değilmi?"
Kurdu ikna etmeye çalışırken tam bir aptal gibi göründüğüme eminim.
Geriye doğru bir adım attığımda siyah kurt hırlayarak üstüme koşmaya başladı, aramızdaki mesafe azaldıkça gözlerini daha net görmeye başladım, çok garip bakıyordu sanki beni avı olarak değilde kendi ırkından biri olarak, bir kurt olarak görüyormuş gibi.
Sonunda yanıma vardığında durdu
aramızda çok az mesafe vardı kurdun sıcak nefesini hissedebiliyordum,
Kurdun farklı bir enerjisi vardı, sakinleştirici ve sanki onu yıllardır tanıyormuşum hissi veriyordu
Kafasını eğdiğinide kuzgun rengi tüylerine elimi daldırdım, yumuşacık tüyleri vardı
Tıpkı kediler gibi kafasını elime sürterek mırıldanmaya başladı
Bu muhteşem bir andı!
Bir anda önümde eğildi,
"Sırtına binmemimi istiyorsun"
Evet der gibi kafasını salladı
Bir adım atıp sırtına sağ bacağımı attım,
Bir kurdun sırtında oturuyordum!
Siyah kurt hızla koşmaya başladı,
Siyah kurdun sırtında ilerlerken, etrafımdaki orman giderek daha da yoğunlaştı. Ağaçların arasından süzülen ay ışığı, yolu aydınlatıyordu. Bir süre sonra,  küçük bir köy gördüm. Bu köy, ormanın derinliklerinde gizlenmiş, huzurlu ve sakin bir yer gibi görünüyordu.

Kurt köyün girişinde durdu ve beni sırtından indirdi. Tam önümde durup gözlerimin içine baktı. Ardından, bir anda kemik kırılma sesleri gelmeye başladı kurt şekil değiştiriyordu , önceden tanıdığım kürkün yerini insan bedeni aldı. Şaşkınlıkla geri çekildim. Karşımda hayatımda gördüğüm en yakışıklı adam duruyordu. Siyah saçları ve keskin hatlarıyla, gözlerinde vahşilik ve sakinlik vardı.

"Merhaba," dedi, sesi yumuşak ve davetkardı. "Ben aren. Bu sürünün alfasıyım."

"Sen... kurt muydun?" diye sordum, hala gördüklerimin etkisindeydim.

"Bu köyde yaşayan herkes benim gibi kurtadam."

Etrafıma baktığımda, köyde dolaşan insanların gözlerinde aynı vahşi parıltıyı gördüm. Her biri sanki hem insan hem de kurt gibi bir güç taşıyordu. "Ben de mi... kurtadamım?" diye fısıldadım, şaşkınlık ve merak içinde.

"Bilmiyorum ama sana mühürlendiğime göre sende kurt kanı olmalı."
"Ne! Sana mı mühürlendim? izlediğim kurtadam filmlerindeki gibimi."
"Neyden bahsettiğine bağlı ama sanırım evet."

Kalbim hızla çarparken, bir yandan da içimde bir umut ışığı yanıyordu. "Babam beni burada bulabilir mi?"

Aren başını salladı. "Hayır, burası korunaklı bir yer. Seni burada kimse bulamaz. Artık güvendesin."

Gözlerim doldu. "Teşekkür ederim," dedim, sesim titreyerek.

"Şimdi gel," dedi aren, elini uzatarak. "Sana kalacağın yeri göstereyim ve köyü tanıtayım. Herkes alfanın eşiyle tanışmak için sabırsızlanıyor."

köye doğru yürümeye başladım. İçimde, bu yeni dünyada kendimi bulma ve gerçekten kim olduğumu keşfetme umudu vardı. Köydeki insanlar, sıcak gülümsemelerle bizi selamlıyorlardı. Artık yalnız değildim ve karanlık geçmişimden uzaklaşıyordum. Yeni hayatım, burada, kurtadamların köyünde başlıyordu.

☆~☆~☆

Kitaba yeni başladığım için bölümler kısa, kitap sevilirse daha uzun bölümler yazıcam.
Sizi seviyorum ballarım💋