3.

131 10 0
                                    

Köyde yürümeye devam ettik. Etrafımda huzur ve güven hissi yayılıyordu ama içimdeki karmaşa hala devam ediyordu. Geçmişimdeki karanlık sırların ardındaki gerçekleri bilmek istiyordum ama aynı zamanda bu yeni hayata da alışmam gerekiyordu.

Köyün sokaklarında dolaşırken, diğer kurtadamların bana meraklı bakışlar attığını fark ettim. Ayzer ve Baran'ın sıcak karşılamaları ve Aren'in güçlü yanında hissettiğim güven, bu yeni dünyada kendimi daha iyi hissetmeme yardımcı oluyordu.

Yavaşça, Aren'e döndüm. "Peki ya babamın bana hiçbir şey söylemediği gerçekler? Vampir kurt melezi olduğumu, bu yüzden mi mühürlenmişim?"

Aren başını hafifçe salladı, derin düşüncelere dalmış gibi görünüyordu. "Evet, Lizen. Babanın sana söylemediği birçok şey var. Ve senin vampir kurt melezi olduğunu öğrenmenin sana adapte olmanı zorlaştıracağını biliyorum. Ama bu gerçeklerle yüzleşmek, senin kim olduğunu anlamanı sağlayacak."

Bu sözler beni biraz daha içsel bir huzura kavuşturdu. Ancak içimdeki yabancılık ve geçmişime dair öğreneceğim gerçekler, hala bir kargaşa yumağıydı.

Köyde yürürken, bazı kurtadamların bana mesafeli baktıklarını fark ettim. Belki de vampir kurt melezi olduğumu hissediyorlardı ve bu durumu yadırgıyorlardı. Birkaç kez göz göze geldiğimizde, içimde bir tedirginlik hissettim.

Aren yanımda sessizce yürürken, bir an için gözlerinin derinliklerinde bir şeyler aradım. Onun da benim gibi, içinde sırlar saklı olan biri olduğunu biliyordum. O, köyün alfası olarak güçlü ve kararlıydı ama aynı zamanda mühürlüsüne karşı derin bir sevgi ve koruma hissi taşıyordu.

Birkaç saat sonra, köyün kenarında bulunan geniş bir meydana vardık. Aren, önümde durdu ve dönüp bana baktı. "Burada, senin için bir yer hazırladık," dedi, eliyle geniş bir ahşap evi işaret ederek. "İçeri girebilir ve dinlenebilirsin. İhtiyacın olan her şey burada."

Gözlerim nemlendi, Aren'in sıcaklığı ve samimiyeti karşısında içimdeki karmaşık duyguları biraz olsun hafifletiyordu. "Teşekkür ederim," dedim, sesim biraz titreyerek. "Burada olmaktan memnunum."

Aren gülümsedi ve elini uzattı. "İlerleyen zamanlarda, bu köyün bir parçası olacaksın. Herkes seni kabul edecek ve sen de kendini kabul edeceksin."

Elimi Aren'in eline uzattım ve sıcaklığını hissettim. Bu yeni hayata adım atarken, içimdeki geçmişin izlerini silmek için bir umut vardı. Ancak bilmediğim gerçeklerin, hayatımı nasıl etkileyeceğini kestiremiyordum.

Aren'in elini sıkıca tutarak, köy meydanındaki ahşap evimize doğru yürüdük. Evin dış görünümü, köyün diğer yapıları gibi basit ama sağlam bir yapıya sahipti. Ahşap kapıyı açıp içeri girdiğimizde, sıcak bir atmosfer ve doğal bir dekorasyonla karşılaştım. Evin içi, doğal malzemelerle döşenmişti ve büyük bir şömine odanın ortasında yer alıyordu.

Aren, içeri girer girmez beni karşılayan bir köşeye doğru yöneldi. "Bu senin odan," dedi nazikçe. "Eşyaların ve rahat etmek için ihtiyacın olan her şey burada."

Odama girdiğimde, sade ama konforlu bir yatak, bir masa ve sandalye buldum. Duvarlar ahşap panellerle kaplıydı ve küçük bir pencereden dışarıya doğru köyün manzarası görünüyordu. Eşyalarımın yerleştirildiği küçük bir dolap da vardı.

Gözlerimi odanın etrafında gezdirdim ve Aren'e teşekkür ettim. "Gerçekten güzel bir yer," dedim içtenlikle. "Burada olmak rahatlatıcı."

Aren gülümsedi ve odanın ortasında durdu. "Eğer bir şeye ihtiyacın olursa veya köyle ilgili soruların olursa, bana her zaman gelebilirsin," dedi nazikçe.

Kafamda bir sürü soru vardı ama şu an için sadece dinlenmek ve yeni yaşamıma alışmak istiyordum. Aren'in benimle ilgilendiğini ve koruduğunu bilmek, içimdeki belirsizliği biraz daha azaltıyordu.

Akşam olduğunda, Aren'in odama getirdiği yemeği sessizce yedim. Köyde et tüketimi baskındı ve ben de bir vampir kurt melezi olarak sadece et yiyordum. Bu alışkanlık, beni köy halkından biraz daha farklı kılıyordu ama kimse buna yadırgamıyordu. Herkesin farklı yetenekleri ve alışkanlıkları vardı ve bu topluluğun bir parçası olmak için kabul ediliyordum.

Yemeğimi bitirdikten sonra, pencereden dışarıya doğru bakarak gün batımını izledim. Gece gelirken, içimdeki huzursuzluk biraz daha arttı. Bu yeni hayata alışmak ve geçmişimdeki gerçekleri öğrenmek zor olacaktı ama Aren'in yardımıyla bunu başarabileceğimi umuyordum.

☆~☆~☆

Oy ve yorum yapmayı unutmayın.
Sizi seviyorum💋

Ay Işığı Altında Kurt Adam Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin