Küllerinden Doğan Ateş

Acı gerçekler

"S-sen" diye bilmiştim sadece.Bir anda gözlerim yaşlarla doldu."Quentin b-bu adam..."

"Ne oldu?Kim o adam?Sakinleş!Hiç bir şey yapamaz sana !Ben yanındayım!"

"B-bu o adam!"dedim.Devamını getirmekde çok zorlanıyordum.

"Devin DELİRTME BENİ !KİM O ADAM?"diye sabırsızca hafif bağırdığında gözlerimde yanağıma düşmesini zorla engelledigim yaşlar yanaklarımdan çeneme doğru süzülmeye başladı.Önüme eğildi.Yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Bak güzelim .Bir şey hatırladın biliyorum.Ne o?Kimdi o?Tanıdınmı?"

Titriyodum.Eski anım gözümün önüne geldikce ağlayasım ve bu lanet olası yerden kaçasım geliyodu.

"E-evet t-tanıdım o adamı.O adam b-bana..."Hala devamını getiremiyordum.

Quentin sinirli gözlerle bakıyordu.Sinirlenmişti amma benim yanımda oldugu için sinirini belli etmemeye ve sinirli halini bana göstermemeye çalışıyordu."Ne oldu güzelim?O sana ne?Kim yaptı?"

Artık bıkmıştım.Bu sözü söyleyemiyordum.Çıldırmak üzereydim.Nefes alış verişimde hızlanmıştı.Yüzüm tamamen ıslaktı.Terler akıyodu.Ellerimi kulaklarıma götürmüş.Bacaklarımı yanıma çekmiş ve hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım.Gözlerim buğulanmıştı önümü göremiyordum.Quentin ne kadar beni sakinleştirmeye çalışsada olmuyodu sakinleşmiyodum.Ellerimle sıkıca kulaklarımı kapamıştım.Elini sertçe kulaklarımdakı ellerime götürdü ve iki elimide çekti kulaklarımdan.

"Sakinleş !Kurban olayım ağlama!Hiç kimse sana zarar veremez artık!Yanımdasın!Benimlesin!Sen benim karımsın!Hiç kimse sana dokunamaz!Hemde hiç kimse karıma dokunamaz!Söyle ne oldu?Ne tetikledi travmanı?"dedi.Bu rahatlatıcı sözleri duymama rağmen sakinleşmiyordum.Sakinleşmeye çalışıyordum ama olmuyordu yapamıyordum işte.Yılların yükü beni bu hale getirmişti.

"LANET OLSUN !İYİ DEGİLSİN SEN! GEL BENİMLE!"dedi ve ben ağlaya aglayada olsa beni kucağına aldı.Hakikaten bi uçurumun eşigindeydim şuan!Saraya doğru yürümeye başladı.O sırada çalılıklarda haraket eden bi gölge gördüm.Bu herhangi bi hayvanın gölgesine benzemiyordu.Bu bir insan gölgesiydi.Elimle ateş  yapıp çalılıklara doğru gönderdim.Quentine zarar vere bilirdi. Yada bana bilemiyordum.Çalılıkların yandığını gören Quentin bana baktı.O sırada çalılıklardakı her kimse acıdan haykırmaya başlamıştı.

"Ne yaptın sen?Benimi korudun ?"

Hala sakinleşmeye çalışıyodum.Sabrım tükenmişdi.Beni yere indirmesini istiyordum..

"Beni yere indir!"

"Bak iyi degilsin güzelim zorlamasan?!?"

"BENİ YERE İNDİR QUENTİN!"diye bağırdım.Quentin zorluk çıkarmadan beni yere indirdi.

"B-ben nefes alamıyorum"dedim.

Quentin yanıma geldi.Bir ağacın dibinde oturmuştum. Hiç bir şey demeden bana sarıldı.Şuan buna o kadar ihtiyacım vardıki.Geri çekilmek istediginde "Geri çekilme!"diye yalvardım."Sen nasıl istürsen bebegim!"dedi ve boynuma küçük bi öpücük kondurdu.

5 dk sonra...

Azda olsa sakinleşmiştim."O gördüğüm adam beni küçükken y-yani 13 yaşımda tec#vüz eden adamdı"dedim ve direkt konuya girdim."N-ne?!?Belki yanlış görmüşsündür?"

"Hayır görüntü hiç olmadığı kadar netti!"diye
cevapladım Quentini .

Hala ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

"Söz veriyorum sana bu savaşta kaybetmeyeceğiz!"dedi."Sana güveniyorum!"dedim.Kalktık ve saraya doğru yol aldık.

30 dk sonra...
Saraya varmıştık.Odamıza çıktık.Quentin bana "Ben bizimkileri olanlardan haberdar edip geliyorum !"dedi.