EFKEN ADASI

DENİZ'İN HİKAYESİ

Merhaba.
Nasılsınız?

Sonunda üşengeçliğimden biraz kurtulup bölümü tamamladım. Diğer bölüm ne zaman gelir hiç bir fikrim yok.

Beğenirseniz lütfen oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar...🥰🥰

Yazardan

Deniz üç çocuklu bir ailenin 17 yaşındaki ortanca çocuğuydu. Babası annesini bırakıp başka bir kadın ile birlikte kaçmıştı. Annesi bu yüzden içmeye başlamıştı. Ama üç çocuğu sayesinde çok fazla içmiyordu.

Deniz'in Anlatımı

27 Haziran 2026
Okuldan eve yürüyerek yavaş yavaş geliyordum ki Akay abimi gördüm. O da işten çıkıyordu sanırım. Koşarak yanına gittim. Benim geldiğimi görmüş olacak ki bana dönüp kollarını açtı. Üstüne atlarmış gibi sarıldım. Sonra ayrılıp sohbet ederek eve doğru yürümeye başladık. Lina'yı görmemiştim okulda. Bugün okuldan erken çıkmıştı.

Eve gittiğimizde annemin yine balkonda içtiğini gördük. Abim benden bir yaş küçük olan Lina ve beni odamıza gönderdi. Aşağıdan abimin annemi ikna etmeye çalışma sesleri geliyordu. Lina ile birlikte pür dikkat onları dinliyorduk.

Abim annemi sakinleştirmiş olacaktı ki annem ve abimin annemin yatak odasına doğru yürüme seslerini duyduk. Abim annemi yatırmıştı. Bizi aşağıya çağırmaya geldiğinde biz Lina ile birlikte kulaklarımızı kapıya dayamış şekilde duruyorduk. Biranda kapı açıldı ve abim ile karşılaştık.

"Aaaaa"
"Ben size bizi dinlemeyin demedim mi?"dedi abim
"Ama abi..."diye söylenmeye başlamıştık ki abim ikimizi de susturdu.
"Üstünüzü değiştirip aşağıya inin ki açlıktan ölmeden yemek yapıp yiyelim."
"Tamam abi."dedim.

Abim aşağıya indi. Ben lavaboya girdim ve elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirdim. Lina da elini yıkayıp üstünü değiştirdi. Biraz kitap okuyacağını söyledi. Bende aşağıya abime yardım etmeye indim.

"Sonunda birisi yardıma geldi ya."diye mırıldandı abim. Ufak bir kahkaha attım.
"Lina nerede?"dedi ardından.
"Odada biraz kitap okuyacakmış."dedim. Abim tamam diyip sofrayı kurmamı istedi. Dolaptan tabakları alıp sofraya koydum. Annem hala uyuyordu. O yüzden sadece üç tabak koydum. Çekmeceden çatalları da alıp masaya koyduktan sonra abimin yanına gittim ve tezgaha yaslanıp perişan olmasını izliyordum. Eli ayağı birbirine dolaşıyordu. Her yemek yapışında böyleydi. Mutfağı her zaman batırırdı. Bende her zaman temizlerdim. Ama yemeklerini her zaman çok güzel yapardı.

Onu izlerken aklıma Efken adası için izin almam gerektiği geldi. O sırada abim yine kafasına bir şey düşürmüştü.

"Ahh kafammm..."
"Nolduuu?"diyerek aşağıya koşan Lina'yı gördüm.
"Kafama süzgeci düşürdüm."dedi abim sinirle. Lina ve ben gülmeye başladık. Abim ilk başta ne kadar sinirli olsa da sonradan oda kafasını tutarak bize katıldı ve gülmeye başladı. Annem hala uyuduğundan hiç bir şeyden haberi yoktu. Bu seslere hala uyanmayıp aşağı telaşla inmediğine göre biraz fazla içmiş olmalıydı. Ne kadar içerse içsin yinede bizi her şeyden çok seviyordu.

Gülüşmemiz bittikten sonra Lina ve bende abimin yemeği yapmasına yardım ettik. Yemek pişerken abimle ben mutfağı temizlemeye başladık. Biz abimle kirlettiğimiz mutfağı temizlerken Lina'da koltukta oturmuş film izliyordu. Ben de fırsat bu fırsat diyip konuya girdim.

"Abi babamız olmadığından sen ve annemden bir şey için izin almam gerekiyor."dedim aniden.
Abim durup bana baktı.
"Baban var."dedi. Şaşırmıştım. Böyle bir şey demesini beklemiyordum.
"Nasıl?"dedim. Hala şaşkın şaşkın abime bakıyordum. Oda bunu komik bulmuş olacakki yüzüne tatlı bir gülümseme yayıldı.
"Evet baban var. Hemen önünde duruyor işte. Ben senin baban ve abinim."dedi. Elimdeki mutfak tezgahını sildiğim bezi koyup abime sarıldım. Biraz öylece kaldık. Sarılmayı bırakdığımız da abim tekrardan konuşmaya başladı.