The Villainess Demands a Kiss

Kabanata 14 | Invited

𝐊𝐀𝐁𝐀𝐍𝐀𝐓𝐀 𝟏𝟒 | 𝐈𝐍𝐕𝐈𝐓𝐄𝐃

𝐌𝐎𝐑𝐆𝐀𝐍𝐀

"I told you to leave. Why did are you here? Hindi kita kailangan for your information." Napabuga ako ng hangin habang bitbit ang isang kahon na naglalaman ng mga dinala kong gamit.

Niccolo's gaze softened probably because I'm Ginger right now. Naigulong ko na lang ang mga mata ko sa taglay niyang kaplastikan. Akala mo naman kung sinong mabait pero kapag sa harap ni Morgana kulang na lang ay tapunan niya ako ng palakol.

"Let me carry this." Niccolo offered help. Hindi ako nagsalita ngunit hinigpitan ko ang hawak ko sa kahon at nakipagtigasan ng tingin sa kaniya.

"Leave," matigas kong sambit at umiwas ng tingin.

Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko na para bang hangin lang siya.I ignored him to the best of my ability. I placed the items I had brought down on the grass. From the corner of my eyes, I could see Niccolo's actions. He was following me around like a dog.

"What were you doing? How come you joined the Merchant's Guild?" I could sense the curiosity in his voice. Hindi ko mapigilang matawa dahil kung umasta siya ay akala mo talaga'y may pake siya sa mga ordinaryong tao.

I eyed his clones because I know they were eyeing me too. Isang malalim na buntong hininga ang ginawa ko bago padabog na binagsak ang mga panggatong na kahoy na inaayos ko mula pa kagabi.

"It's none of your business." Hindi ako lumingon sa kaniya dahil hindi ko ba alam kung hanggang kailan niya ako balak kulitin. I couldn't help but laugh because Niccolo proves day by day that men are indeed two-faced.

I can sense his presence behind my back. I don't even know what were his clones doing. Hindi naman ako humingi ng tulong sa kaniya at kahit kailan ay hindi ako hiningi ng tulong. Even if you dared me to eat stones, I would swallow them all rather than ask Niccolo for help.

"Your tent was destroyed." Napapikit na lang ako dahil muli siyang gumawa ng panibagong topic. Niccolo is so eager to talk to Ginger. Pinagpag ko muna ang mga kamay ko bago lumingon sa kaniya.

"Thank you," I immediately scoffed when I saw the shine in Niccolo's eyes. I laughed sarcastically. "You expect me to say that, don't you?"

Naiwan siyang nakatitig sa akin na para bang hindi alam ang gagawin. I walked past him, minding my own business as I should. I don't know what's his deal. Kung sa tingin niya na ang pagtulong kuno sa akin ang makakakuha ng loob ko puwes ibahin niya ako. Kung ako sa kaniya ay tigilan niya na ako.

''You have the Merchant Guild's pin.'' Natigilan ako sa komento niya't tumaas ang kilay kong lumingon sa kaniya. Pasimple kong hinawi ang buhok ko't sinuklay ito pababa para lang kapain kung talaga bang may nakasabit na pin sa damit ko't meron nga.

Lihim akong napapikit sa inis at tinalikuran siya. Sa totoo lang ay pinagpapawisan na rin ako sa inis. A Merchant Guild's pin is a silver pin with a symbol of a hammer and sword, and only members of the Guild wear this in public so nobles and commoners know that they belong to the Guild. How could I forget to remove this?

I scoffed and looked away. "I didn't know you're this interested in a commoner?" Hindi na mabilang kung ilang beses ko nang nasabi sa kaniya ito pero totoo naman.

"I do," he said. I raised a brow as Niccolo's Adam's apple bobbed up and down. Kahit na hindi ko siya tingnan ay alam kong nagsisinungaling siya. Before wasting my time on his petty thoughts, I'd focus on my work. Pinagpatuloy ko na lang kung ano ba ang dapat kong gawin.