"Han Jisung tekrar ülkemize giriş yaptığı öğrenildi. Han Jisung lakabıyla Şirin Hırsız, tam tamına 10 ülkede aranıyor. Yıllar sonra tekrar ülkesine döndü!
Bugüne kadar kusursuz şekilde saklanan Şirin Hırsız'ı polisler bulmak için her yeri en ince ay...
Oturduğu koltuğa iyice yaslandı Jisung. Vücudunun şeklini alan koltuk oldukça rahattı. Parayı bu yüzden seviyordu, insanların veremediği huzuru ve konforu veriyordu. Kafasını geriye attı ve gözlerini kapattı. Yüzünde arsız bir sırıtma vardı. Paranın kokusunu alıyordu bu evde.
Paranın kokusu dünyanın en güzel çiçeğini bile sollayamazdı ona göre.
Cebinde çıkardığı sigara paketini salladı, içinden bir dal aldı ve dudaklarına götürüp milyon dolarlık çakmağını çaktı. Sigara dumanı evin içinde dans etmeye başladı.
Kapı aniden açıldı. O ise istifini bozmadan sigarasına devam etti.
Evin asıl sahibinin gözleri şaşkınlık ve korkuyla açılmıştı. Elindeki palto yere düşmüştü, ardından da bir göz yaşı. Sadece saçlarını gördüğü, salonunda sigara içen adamın kim olduğunu düşündü. Susup öylece kalakalmıştı. Polisi arayıp, aramamak arasındaydı.
Daha önce kaybolan kedisi koltuğa zıplamış, ve oturan yabancının karnına sürtünüp kucağına çıkmıştı. Yabancı önce histerik bir kahkaha atıp, kediyi sevmişti.
"S-siz kimsiniz?" diye sorabilmişti Minho. sesi kısık ve gözleri doluydu. Göz kırparsa yanağından onlarca yaş süzülecekti.
Jisung sigarasını orta sehpada söndürüp arkasına döndü. "Arkadaşını tanıyamadın mı Minho..?" kedi üstünden atlamış, o ise ayağa kalkıp dostuna yürümüştü. Tam karşısına gelince duraksadı. "Misafirini bu kadar bekletmen hiç hoş değil..." yüzlerini yaklaştırdı.
Minho kalbi duracak gibi hissetti. Ama teslim olmak istemişti bu yabancıya. Gözlerini kapattı, kendini onun kollarında düşündü. Neden olduğu bilinmez ama bu adamda farklı bir şey vardı. Onu özel kılan, bir mıknatısın zıt kutbu gibi çekilmesini sağlayan doğaüstü bir şey.
"Korkuyor musun?" bu sefer yabancının nefesi kulağını yalayıp geçmişti.
"Korkuyorum..." diye fısıldayarak yanıtladı, onu akan göz yaşları takip etti. "Çok korkuyorum..."
"Kork." birkaç saniye olsa da Jisung'un dudakları Minho'nun kulağına değmişti. Bunun sayesinde sertçe yutkunmuştu göz yaşlarıyla ev sahibi. "Ama benden değil Minho, insanlardan kork."
"Neden?" dedi dudaklarının arasından, "neden bana böyle yapıyorsun?"
"Ne yapıyorum?" kirpiklerinin arasından ev sahibini süzdü Jisung. Çok güzel bir adamdı. Dünya üstündeki tüm kadınların güzelliğini almış gibiydi. Bir erkeğin bu kadar güzel bir yüze ve bedene sahip olması etik değildi. Kısa süreliğine de olsa kuzeninin simasını gördü. İkisi birbirine o kadar çok benziyorlardı ki, Mia'da, çocukken Minho kadar savunmasızdı insanlara karşı.
O an hatırladı Jisung, aynı kelimeyi kuzenine de kurmuştu.
Kork. Ama insanlardan kork ve belli etme.
İstedi, o da onu koruyup kollamak istedi. "Ne yapıyorum sana Minho?"
"İnsanlardan korkmamı söylüyorsun... Ama beni asıl korkutan-"
"Ben değilim. Seni korkutan ben değilim." gözlerinin içine baktı, ruhunu görmeyi, hissetmeyi arzuladı. "Benim sana yapacağımı düşündüklerin seni korkutuyor Minho, ben korkunç bir adam değilim senin gözünde."
Minho nereden geldiğini bilmediği bir cesaretle alnını yabancının omzuna yasladı. "Sana güveniyorum."
Jisung ev sahibinin belini sıkıca sardı ve saçlarını okşadı. İlk kez para yerine düşünmüştü onu. Bağlanmayacaktı ama kendisine olan güveni de sarsmayacaktı.
En azından ilk kez bir başkası için deneyecekti bunu.
_____________:)
kendinize iyi bakın<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
