Çocuk Kalsaydık

1. Bölüm Ev Baskını

Selam ben Ela Beray bu da ilk kurgum: Çocuk kalsaydık. Umarım beğenirsiniz. Ve şuanlık modellerimiz yok. Ve sizdende bu konuda yardım bekliyorum. Bence bu karakter ... olabilir yazarsanız hepsine bakarım.Paragraflar arası yorum yazarsanız gerçekten beni dünyanın en mutlu insanı yaparsınız. Bu arada belli bir bölüm atma günüm yok ilerde sizinle birlikte belirleriz♡

Şimdi iyi okumalar bebikler

♡
~

"Ah sıkıldım artık beyler. İzninizle işimi hızlandırıyorum" karşımda üç adam vardı. Yerdeki yarılı belkide çoktan ölmüş olanlarıda sayarsak on dört.

"Biizi gerçekten yenebileceğini mi sandın Gökçe Karakuş"

karşımdaki adamın cümlesinden sonra ufak bir kahkaha attım. Gökçe mi? Hala o olabileceğime ihtimal veriyorlar mıydı gerçekten? "Gökçe mi? Siz beni gerçekten o mu sandınız? Ben size boşuna salaklar demiyorum." Sağdaki adamın bana yaklaştığını gördüm yumruğumu burnuna geçirdiğimde bir kırılma sesi geldi. Sonra ise adamın yere düşüşünü gördüm

"Hadi ama adamım bu kadar hassas olma sadece bir yumruktu sen direk bir seksen yere serildin. Bak arkadaşına o senin gibi yapıyor mu bu ona kaçıncı yumruğum hala umutla üzerime geliyor beni yenebilecek gibi." Boynumda bir kol hissettiğimde ofladım.

"Gerçekten bu ev çok kan olsun istemiyorum lütfen ama daha sabah temizledim"

iki kişi kalmıştı birini ciddi ciddi bir yumrukla indirmiştim. Biri kolunu boynuma sarmış beni boğmaya çalışıyordu . Şansıma dışarıdan yeni geldiğim için ayağımda topuklu ayakkabı vardı. Normalde topuklu ayakkabı giymeyi her ne kadar sevmesemde alışmıştım. Özellikle topuklu ayakkabı benim için en iyi silahlardan biriydi. Ayağımı kaldırarak arkamdaki adamın ayağına bastırdım. Boynumdaki kolu gevşediğinde hızlıca kolundan kurtuldum. Arkamı döndüğümde sağ yumruğumu karnına geçirdim. Karnını tutarak bağırdı.

"Lanet kadın, cinsiyetindende mi utanman yok"

dediğinde evimi bastıklarından beri gülen suratım söndü bir anda.

"Sana sonra geleceğim canım. Biraz beklersen sevinirim. Şu arkadaşını halledip geliyorum" diyerek kaç kere yumruk attığımı bile hatırlamadığım o adama döndüm. Gözleri kapanıyordu, halsizdi. Muhtemelen yere sermem birkaç dakikamı almazdı. Nasılda umut besliyordu beni yenebileceğine dair.

Oysaki ben Gökmen Öztürk' ün kız kardeşiydim.

Yumruğumu yüzüne salladığımda bileğimden tutup beni engelledi. Sanki beni yere sermiş gibi bir mutluluk geldi yüzüne. Ama ben alt edilemezdim

Abim gibi

Sol elimi kaldırdığımda sağ bileğimi tutan eli gevşedi. Tam tahmin ettiğim gibi. Sol elimi karnına doğru vurduğumda o elimi de bileğimden tutup beni engellediğini sandı oysaki bu sadece sağ elimi bırakması için bir hareketti. Sağ elimi kaldırıp yüzüne çarptığımda oda yere serildi.

Diğer adama döndüğümde elinde mutfak bıçağı olduğunu sandığı şeyi gördüm.

Gerçekten evime bu kadar baskın olduktan sonra öylece bir yerde bıçak bırakıcağımı mı düşünmüştü.