ALMİRA.

3.Bölüm

Yüzüne hiç bir şey anlamamış bir şekilde bakarken "bunun beni korkutmasımı lazım?" Dedim.

Oda benim yüzüme, beni çözmeye çalışan bir şekilde baktı ve önüne döndü.

Tenefüs zili çalar çalmaz Ceren "hadi lavboya gidelim lütfenn" diye tutturdu.

"Benle niye gidiyorsun kızım gitsene kendin."

"Yolunu bilmiyorum ve orada beni neyin beklediğini de lütfenn."

"Tamam tamam hadi gidelim bakalım."

"Ayy yerim seni ben" koluma girip kızlara nispet yaparak yürürken yanımıza, kahverengi uzun saçlı bir kız ve siyah saçlı yuvarlak yüzlü bir oğlan yaklaştı.

"Selam"

"Selam"

"Bizim okulda yenisiniz, bu yüzden size yardımcı olmak istiyoruz."

"Teşekkür ederiz" dedim hem Ceren hem kendi adıma.

"Kantin aşağıda lavabolar her koridorun sonunda bir kız bir oğlan lavabosu var ve yemekhanede yemek yiyeceksenizse oda bodrum katında."

"Auv teşekkürler" tam yürüyecekken kız konuşmaya başladı.

"Aslında biz sizinle başka bir konu konuşmak istedik."

"Evet?"

"Yanında oturduğun kızdan uzak durmalısın."

"Niyeymiş o?"

"O kızın sorunları var bir anda her şeyi unutup bir anda seni öldürecek kadar canileşebiliyor, yanında oturuyorsun ve tehlikedesin." İnsanları böyle yargılamaları sinirime dokunuyordu.

Oğlan devam etti " biz o kızda farklı bir şeyler de görüyoruz, teşisi konulamamış bir hastalıktan daha fazlası var gibi. Bazen bize ruhu çekilmiş bir insan gibi bakıyor ve nasıl desem.."

"Bence bu kadar bilgi yeter. Bir insanı dışlar ve her seferinde ezme çabasına girerseniz.. her halukarda o ruhu çekilmiş bir canavara dönüşür anladın mı. Şimdi bize yardımınız bittiyse gidebilirsiniz."

İkiside bana şaşırmış ve anlamamış gibi bakıyordu. "Biz uyarımızı yaptık. Umarım onun kötü tarafına denk gelmezsiniz, yoksa sizi kurtaracak kimse olmaz."

"Gidebilirsiniz dendiğinde bu daha fazla konuşmanızı istemiyoruz anlamına gelir. Şimdi uzayın" Ceren'in bana destek çıkması beni baya şaşırtmıştı.

O çocukların anlattıkları da şimdiden (kafamın içindeki sorular) bölümünde birinciliği kapmayı başarmıştı.

Ceren'i lavaboya bırakıp kıza bir çikolata aldım. Konuşma şansımı birde böyle deneyecektim. Her kız çikolata severdi değil mi?

"Çikolatadan nefret ederim"

"Nasıl yaa? Her kız çikolata sever."
Cevap yok.

"Nedenini sorabilirmiyim peki?"

"Hayır."

"Ama sordum bile."

"Ölüm gibi kokuyor diyelim."

"Ne? İyi misin kızım sen?"
Gözlerime ben ciddiyim der gibi baktı.

"Ölüm bu kadar tatlımı yani?" Derken çikolatadan koca bir ısırık aldım.

"Hayır. Pek tatlı sayılmaz."

"Sanki ölüp tekrar dirilmişsin gibi konuşuyorsun" dönüp yine bana baktı ancak sonra önündeki kağıtlarla uğraşmaya devam etti.

"Bu ne?"

"Neye benziyor?"

"Ödev sanırım.." gözlerimi kısarak kağıtlara bakıyordum.

"Çok zekisin parlak çocuk birde söz dinlesen.."

"Hayır"

"Hayır?"

"Bu bir soru değilmiydi?"

Derin ancak sert bir iç çekti "susmayı düşünürsen mutlu olurum"

"Bir defa gerçek bir şekilde gülümsersen susarım" yüzüme, tüm duygulardan arınmış yorgun bir insan gibi bakıyordu.
"Yoksa gerçek gülümsemenin ne olduğunu bilmiyormusun? Bak şimdi dişlerini böyle gösterip, gözlerinin gülmesini..."

"Kes sesini." Şokla ona döndüm. Bağırdığı için tüm sınıfta ona dönmüştü. Normalde bu şebekliklerim tüm kızların hoşuna gidiyordu ancak bunun hoşuna gitmemişti.

"Tamam" deyip sessizce oturmaya başladım. Kağıtlarla yaptıklarını izliyordum. Ödevinin ne olduğunuda merak ettim ancak sormadım, daha doğrusu korkudan soramadım.

Onu izlediğimi farketsede bir şey demeden işine devam etti. Bende elimde kalan son parça çikolatayı yedim.

Ders zili çalınca Ceren sırasına oturdu ve onu beklemediğim için trip atmaya başladı.

Nöbetçi öğrenci sınıfa gelip Almira Özoğuzlar'ı rehberlik hocası çağırıyor diyince aklıma bir fikir geldi.
Rehberlik hocasında hepimizin dosyası vardı. Almira'nın dosyasını bulursam bu tuhaf davranışların sebeplerine ve kızın tüm bilgilerine ulaşabilirdim. (Zeki ben işte napcam kendimle yaa).

Yarın ilk işim o dosyayı almak olacaktı. Aslında bir erkek olarak fazla meraklı olmamalıydım ancak bu kız ilgimi çekmişti bir kere.
Bu kızda ölümcül olan neydi, görmek istiyordum..